Ghazal
Ghazal در ۱ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۵۸ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۲:
خود حافظ در بیت آخر میگه این شعر رندانه هست نه‌عرفانی! من در تعجبم که عده ای مانند محتسب در زمان حافظ عمل میکنن و زیبایی و والایی روح حافظ رو حتی در عشق زمینی اش نمیبینن و از درک این موضوع ناتوان. حافظ فقط عشق میبیند و زیبایی معشوقش. این غزل عشق واقعی حافظ و یکی شدنش با معشوق رو میگه جایی که عشق اینقد متعالی هست که عاشق و معشوق یکی میشوند چه جسمی و چه روحی. قابل درک هست که بعضی افراد فکرشون به جهت مسائل دیگر میرود و از مساله روحی و عرفانی عشق و یکی شدن با معشوق زمینی غافلند.