سوآتای
سوآتای در ۱ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۱۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۷:
زنده‌یاد محمد مختاری مصرع اول بیت هفتم را در "منظومۀ ایرانی" آورده‌اند(در فصل "روز اروند").
بخشی از این منظومه:
«ذهن از کدام نقطه بیاغازد
تا با عذاب نیامیزد؟
این وهن کهنه را
بر شانه‌های ایوب هم که بگذاری
می‌گندد.
موج مذاب مردمکهای درد
در چشمه‌های هذیان
و روز
انفجار برشهای سرخ
در دوایر نیلوفرین...
کبود می‌شود
جبین دشت در هجوم لخته‌ها
کبود می‌شود.
و خیمه می‌زند مصیبت خاک
بر آفتاب نیلوفری.
نوایی از کرانه‌های مبهم جنوب می‌نواید:
-«از این سموم که بر طرف بوستان بگذشت...»
»