ای مبارک بنا چه خوش جائی
که همی سر به آسمان سائی
چشم را بس بلند بارگهی
طبع را برگشاده صحرائی
در خورد بوستان سرای ترا
زهره و مشتری تماشائی
جام گیتی نمای رامانی
که همی هر چه هست بنمائی
تا نبیند ترا کجا داند
مردم دیده قدر بینائی
اوج خورشید ملک منظر تست
نه بنائی که برج جوزائی
جای صاحب تو مانیا تا حشر
ای نظر گشته از تو هر جائی
نیک دلخواهی و چنین که توئی
خاص سلطان شرع را شائی
حسن احمد آنکه یک جودش
طی کند نام حاتم طائی
آنکه در باغ جود چون گل بخت
نه دو روئی کند نه رعنائی
صورت دولتش بدید چه گفت
گفت رو ماتوئیم و تو مائی
روزگارش باوج گردون برد
ای مخالف چرا نیاسائی
شرم بادت چو کلک و نی تاکی
آب سائی و باد پیمائی
ایکه چون ماه از میان نجوم
از بزرگان ملک پیدائی
زرچه بخشی اگر نه خورشیدی
در چه پاشی اگر نه دریائی
با بقای تو چرخ رهگذری
پیش رای تو عقل سودائی
بس رویها کند فلک تا شب
هر کرا بامداد پیش آئی
بولی و عدو عطا و خطا
هم ببخشی و هم ببخشائی
سرو آزاد را توان پیراست
سرو آزادگی تو پیرائی
تا پذیرد بنای خانه جان
استواری بگاه برنائی
باد چندان بقای دولت تو
که چنین صد بنا بفرمائی
زره آبگیر باز کنی
گره روزگار بگشائی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تمجید و ستایش یک بنا و مکان باشکوه می‌پردازد که دارای زیبایی و جاذبه‌های خاصی است. شاعر به وصف ویژگی‌های این مکان پرداخته و آن را به بهشت تشبیه می‌کند و تأکید می‌کند که بزرگی و مقام این بنا به حدی است که بسیاری از افراد نمی‌توانند زیبایی‌های آن را درک کنند. استادانه، شاعر از روزگار و بزرگی صاحب این مکان یاد کرده و می‌گوید که با وجود مشکلات و چالش‌ها، بزرگی او همچنان باقی است. در نهایت، شاعر امید دارد که با بقای این مکان و صاحب آن، زندگی و ثبات بیشتری به وجود آید.
هوش مصنوعی: ای معمار خوب، چه جای خوشی که سر خود را به آسمان می‌ساید و بلند می‌کنی.
هوش مصنوعی: چشم به مکان بلندی خیره شده که جان آدمی را به وسعت دشت باز می‌سازد.
هوش مصنوعی: در باغ تو، زیبایی‌های زهره و مشتری جلوه‌گری می‌کنند.
هوش مصنوعی: جامی که جهان را به تصویر می‌کشد، دنیایی آرام و زیبا را نشان می‌دهد که در آن همه چیز به وضوح نمایان است.
هوش مصنوعی: اگر کسی تو را نبیند، چگونه می‌تواند ارزش بینایی را درک کند؟
هوش مصنوعی: سطح بالای زیبایی و شکوه تو مانند خورشید در آسمان است و نه مانند بنایی که در حالتی خاص قرار دارد.
هوش مصنوعی: ای نگاه تو که در هر جا و هر زمانی وجود دارد، تا روز قیامت در جایگاه صاحب تو باقی خواهی ماند.
هوش مصنوعی: تو دلخواسته و شایسته‌ی خاص سلطانی هستی که بر اساس دین و آئین حکم می‌راند.
هوش مصنوعی: حسن احمد، انسانی است که بخشندگی‌اش باعث می‌شود نام حاتم طائی بر او شناخته شود.
هوش مصنوعی: کسی که در باغ generosity مانند گل می‌روید، نه می‌تواند دغل‌کاری کند و نه خود را به شکل زیبا و جذاب نشان دهد.
هوش مصنوعی: وقتی دولتش را دید، گفت: چه بگویم، ما و تو یکی هستیم.
هوش مصنوعی: روزگارش به اوج خود رسیده است، ای مخالف، چرا ناامید شده‌ای؟
هوش مصنوعی: شرم تو مانند قلمی است که نمی‌تواند هنر خود را به خوبی نشان دهد، و همانند نی، که برای آب‌پاشی و وزیدن در هوا بکار می‌رود، به خوبی عمل نمی‌کند.
هوش مصنوعی: مانند ماهی که از میان ستاره‌ها نمایان می‌شود، تو نیز از میان بزرگان و شخصیت‌های بزرگ این سرزمین به چشم می‌آیی.
هوش مصنوعی: اگر طلا ببخشی و خورشید نداشته باشی، چه فایده‌ای دارد؟ و اگر دریا نباشی، حتی اگر پاشیده شوی، فایده‌ای نداری.
هوش مصنوعی: با وجود تو، دنیا همچون مسافری به مسیر عقل دیوانه‌وار تو ادامه می‌دهد.
هوش مصنوعی: فلک هر روز صبح با زیبایی‌ها و رخسارهایی تازه به استقبال افراد می‌آید و آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر به تو خطا کردند و کوچک‌ترین عذری از آنها پذیرفتی، هم باید بر آنها ببخشایی و هم خودت را برای عذرخواهی آماده کنی.
هوش مصنوعی: تو می‌توانی زیبایی و آزادگی این سرو زیبا را زیباتر کنی.
هوش مصنوعی: برای اینکه خانه دل و جان به خوبی ساخته و استوار شود، باید در زمان مناسب و با دقت عمل کرد.
هوش مصنوعی: باد چندان به قدرت و پایداری دولت تو کمک نمی‌کند که نیاز به ساختن این همه بنا و کاخ داشته باشی.
هوش مصنوعی: اگر زره‌ای را که مقاومت در برابر مشکلات را نشان می‌دهد کنار بزنی، می‌توانی دشواری‌های زندگی را آسان‌تر کنی و به راه‌حل‌ها نزدیک‌تر شوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
این دو شغل برید و عرض به تو
یافته خرمی و زیبایی
روی این را همه بیفروزی
صدر آن را همه بیارایی
چون پدید آمدی تو بر هر کس
[...]
چند پویی به گرد عالم چند؟
چند کوبی طریق پویایی؟
تا کی از بهر قوت و شهوت نفس
همچو کاسانه می‌نیاسایی؟
چون بدان شهر جان فرود آیی
زین همه دردسر بیاسایی
خسروا، از کمال دانایی
روی دولت همی بیارایی
گاه مال زمین همی بخشی
گاه فرق فلک همی سایی
حرب جویان نهان شوند از بیم
[...]
این همه چابکیّ و زیبایی
این چنین از کجا همی‌آیی
چون مه چارده به نیکویی
چون بت آزری به زیبایی
مه نخوانم تو را معاذالله
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.