ای تن ز شب دراز دلسوز مباش
وی دل ز پی صبح غم اندوز مباش
رو همدم شمع گرد و گو صبح مدم
شو مونس رود باش و گو روز مباش
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای تن ز شب دراز دلسوز مباش
وی دل ز پی صبح غم اندوز مباش
رو همدم شمع گرد و گو صبح مدم
شو مونس رود باش و گو روز مباش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌گوید که نباید در دل خود از شب‌های طولانی و تاریکی‌ها غمگین باشیم. به جای آن، باید به سمت روشنایی و صبح حرکت کنیم و با شمع و نور زندگی همراه شویم. در واقع، شاعر ما را تشویق می‌کند که مانند رود، به سمت روز و روشنایی پیش برویم و از غم‌ها فاصله بگیریم.
هوش مصنوعی: ای جسم، به خاطر شب‌های طولانی ناراحت نباش و ای دل، به خاطر طلوع صبح غمگین نباش.
هوش مصنوعی: در کنار شمع بنشین و بگو که صبح نیاید. هم‌نشین رود باش و بگو که روز وجود نداشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جانا چو نئی نیک، بدآموز مباش
هر لحظه جگر خواره و دلسوز مباش
چون هست حضور شاهد و شمع و سماع
گو که امشب ما را به جهان روز مباش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.