گنجور

 
صابر همدانی
صابر همدانی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات »

شمارهٔ ۱۸

چه شد که کشور ما وادی خموشان است؟

مگر که پنبه بگوش سخن نیوشان است؟

اگر ز جهل خود از علم و معرفت دوریم

نه جای شکوه، که این مزد سختکوشان است

کسی که پردهٔ ناموس خویش و خلق درید

به روی ننگ خود اکنون ز پرده‌پوشان است

تمیز نیک و بد از هم ز تیزهوشی ده

اگرچه وضع زمان، خصم تیزهوشان است

دریغ و درد، که در روزگار ما (صابر)

زمام ملک بدست وطن فروشان است

 
sunny dark_mode