چون باصره در عشق مجازی ماندی
چون ناطقه در زبان‌درازی ماندی
قانع به صفات گشتی از جوهر ذات
چون آینه در جمال‌بازی ماندی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
چون باصره در عشق مجازی ماندی
چون ناطقه در زبان‌درازی ماندی
قانع به صفات گشتی از جوهر ذات
چون آینه در جمال‌بازی ماندی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به دوگانگی و محدودیت‌های عشق مجازی دارند. شاعر به این مسأله پرداخته که چگونه انسان‌ها در عشق‌های ظاهری و دنیوی گیر افتاده‌اند و از حقیقت ذات و جوهر وجودی خود غافل مانده‌اند. به عبارتی، به جای درک عمیق عشق و وجود، فقط به ظواهر و صفات اکتفا کرده‌اند. به همین دلیل، مانند آینه‌ای که فقط به بازتاب زیبایی‌های خارجی مشغول است، از درک عمیق‌تر بازمانده‌اند.
هوش مصنوعی: وقتی در عشق غیرواقعی و ظاهری باقی ماندی، مثل کسی هستی که در گفت و گوی طولانی گرفتار شده و نمی‌تواند از آن خارج شود.
هوش مصنوعی: به ویژگی‌ها و صفات دیگران راضی و قانع شدی و از ذات خود فاصله گرفتی، همان‌طور که آینه در مقابل زیبایی، فقط بازتاب را نشان می‌دهد و خود را نادیده می‌گیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.