ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن
چون هیچ پشیمان نشوی از کردن
دنبال ستم ندامتی هست که سیل
خود تیره شود ز خانه ویران‌کردن
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن
چون هیچ پشیمان نشوی از کردن
دنبال ستم ندامتی هست که سیل
خود تیره شود ز خانه ویران‌کردن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نفس خود می‌گوید که بس است این همه عصیان و نافرمانی، چون هیچ وقت از کارهای خود پشیمان نمی‌شود. او به دنبال ندامت و پشیمانی است که بتواند از این ویرانی و خراب کردن (خود) رها شود.
هوش مصنوعی: ای جان، دیگر بس است که این‌قدر نافرمانی کنی، چون هیچ‌گاه از کارهای خود پشیمان نمی‌شوی.
هوش مصنوعی: اگر به ظلم ادامه دهی، به زودی دچار پشیمانی می‌شوی و عاقبت کار، باعث ویرانی خانه و زندگی‌ات خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.