هرگز نکشد مد طمع، خامه ما
از حرف قناعت است پر نامه ما
انصاف نگر که پا به دامن داریم
با آن که به زانو نرسد جامه ما
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
هرگز نکشد مد طمع، خامه ما
از حرف قناعت است پر نامه ما
انصاف نگر که پا به دامن داریم
با آن که به زانو نرسد جامه ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت قناعت و پرهیز از طمع اشاره دارد. شاعر می‌گوید که باید شکرگزار داشته‌ها بود و از طمع دوری جست، حتی اگر به نظر بیاید که وضعیت مادی انسان محدود است. او به این نکته نیز اشاره می‌کند که با وجود سادگی و محدودیت در زندگی، همچنان می‌توان با انصاف و وقار زندگی کرد.
هوش مصنوعی: هرگز اجازه نمی‌دهیم که طمع ما را از نوشتن باز دارد، زیرا نامه‌هایمان از سخن قناعت پر است.
هوش مصنوعی: برخود انصاف بیاور که ما با کمال افتخار در این مسیر گام می‌زنیم، حتی اگر لباس‌مان به زانو نرسد و به آن زیبایی نباشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عصیان چو عرق می‌چکد از جامهٔ ما
دوزخ شده عودسوزِ هنگامهٔ ما
صبحِ ازل از ضمیر پاکان برخاست
شام ابد از سیاهی نامهٔ ما
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.