از باده عشق، هرکه بیهوش افتد
تا روز جزا واله و مدهوش افتد
عاشق به ملامت نکند ترک ز عشق
کی بحر به آب سرد از جوش افتد؟
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
از باده عشق، هرکه بیهوش افتد
تا روز جزا واله و مدهوش افتد
عاشق به ملامت نکند ترک ز عشق
کی بحر به آب سرد از جوش افتد؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و تاثیر آن بر انسان‌هاست. شاعر می‌گوید هر کسی که تحت تأثیر عشق قرار گیرد، به حالتی بیهوش و واله درمی‌آید و این حالت تا روز قیامت ادامه خواهد داشت. عاشق هرگز به خاطر ترک عشق خود را سرزنش نمی‌کند، چون عشق مانند دریا است که هرگز نمی‌تواند از جوش و خروش بیفتد. در واقع، این شعر به شدت و پایداری احساسات عاشقانه اشاره دارد.
هوش مصنوعی: کسی که از عشق مسحور و شیدا شود، تا روز جزا در حالتی غرق در حالت سرمستی و بی‌خبری باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: عاشق هرگز به سرزنش نمی‌پردازد؛ چگونه ممکن است که عشق به شدت خود پایان یابد؟ همان‌طور که دریا به خاطر سردی آب آرام نمی‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر کار به رندان قدح‌نوش افتد
در عذر گنه، دل ز ره هوش افتد
دلگرمی طاعت رود از اشک ریا
از آب فسرده، دیگ از جوش افتد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.