آنکه کرد از داغ دل، روشن چراغ لاله را
بر دل من کاش می‌افزود داغ لاله را
گر ز دل آهم نمی‌خیزد نه از افسردگی‌ست
دود دل بر سر نمی‌باشد چراغ لاله را
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
آنکه کرد از داغ دل، روشن چراغ لاله را
بر دل من کاش می‌افزود داغ لاله را
گر ز دل آهم نمی‌خیزد نه از افسردگی‌ست
دود دل بر سر نمی‌باشد چراغ لاله را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و درد دل شاعر اشاره دارد. شاعر می‌گوید که داغ دلش موجب روشن شدن چراغ لاله (نماد زیبایی و امید) شده، اما ای کاش این داغ همچنین بر دل او اثر می‌گذاشت. او تأکید می‌کند که اگر از دل او آهی بلند نمی‌شود، دلیلش افسردگی نیست بلکه نشان‌دهنده وجود آتش درد در درونش است. در نهایت، این شعر به تناقضات احساسی و عمیق درونی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: کسی که از درد دل خود، شعله گل لاله را در قلب من روشن کرد، ای کاش داغ و اندوه لاله را نیز به دل من اضافه می‌کرد.
هوش مصنوعی: اگر آهم از دل نمی‌جوشد، ناشی از غم و اندوه نیست؛ چرا که احساسات من حساس و شعله‌ورند، همانند دودی که بر سر ندارد و چراغ لاله را روشن نمی‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.