ای دل بیهده گفتار ادب باش ادب
از زبان میکشی آزار ادب باش ادب
جستن عیت در آیینه بود پی در پی
دیده بر آینه بگمار ادب باش ادب
میکشی روز جزا آنچه کنی با دگری
عزت خویش نگهدار ادب باش ادب
شمع را روشنی از سوز و گداز است به کف
تو هم این رشته نگه دار ادب باش ادب
مکن از او هوس بوسه شیرین قصاب
زین شکر دست هوس دار ادب باش ادب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیه به ادب و اخلاق دارد. شاعر به دل میگوید که در گفتار باید با ادب باشد و از آسیب رساندن به دیگران پرهیز کند. او تأکید میکند که باید به خود و دیگران احترام گذاشت و رفتارهای درست را انتخاب کرد. همچنین، شاعر به اهمیت حفظ حرمت و نجابت در روابط اشاره میکند و از وسوسههای ناپسند که میتواند موجب آسیب شود، دوری جستن را توصیه میکند. در نهایت، او به زیبایی و روشنیای که از سوز و گداز در دل میآید، اشاره میکند و از خواننده میخواهد که این ادب را حفظ کند.
هوش مصنوعی: ای دل، زبانت را کنترل کن و سعی کن ادب را رعایت کنی، زیرا گاهی کلام ما میتواند آزاردهنده باشد. پس بهتر است همیشه در بیان خود سنجیده عمل کنی.
هوش مصنوعی: در جستجوی حقیقت، مانند نگاه کردن به آینه است؛ باید به دقت و با احترام به آنچه که میبینیم بنگریم.
هوش مصنوعی: در روز قیامت، آنچه با دیگران کردهای را خواهی دید. بنابراین، احترام و عزت خود را حفظ کن و با ادب رفتار کن.
هوش مصنوعی: شمع از سوختن و گرما روشن میشود، پس تو هم این رشته را حفظ کن و با احترام رفتار کن.
هوش مصنوعی: از او تمنای بوسههای شیرین نکن، همچون قصابی که به شکر دست میزند. هوس نکن و با ادب رفتار کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.