من که پرورده طعم آبم
از چه با تهمت شهد نابم
نقطه ممتنع التقسیمم
مرکز دایره پشقابم
وحدت صرف و ببرهان شهود
رد هر مشرک و هر مرتابم
منم آن دخت که در حجله شاخ
شد فرو چیده به عیش اسبابم
بود در شاخ زمرد مهدم
بود در مهد زبرجد خوابم
دایه صنع همی سود به چهر
گه سفیدابم و گه سرخابم
غافل از گردش چرخ دولاب
که به طهران کشد از دولابم
پس به ناظر دهدم کز تن، پوست،
به در آرد بتر از قصابم
ناظرا کارد به پهلو مزنم
نه توئی رستم و من سهرابم
منم آن زائده خوان وزیر
که کنون مائده اصحابم
دست ها سجده به سویم آرند
به مثال که مگر محرابم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف شخصیت و هویت شاعر می‌پردازد. شاعر خود را به عنوان کسی معرفی می‌کند که از طعم آب زندگی بخش بهره‌مند شده و در عین حال به وی تهمت‌هایی زده می‌شود. او خود را مرکز دایره و نقطه‌ای منحصر به فرد می‌داند و به وحدت وجود اشاره می‌کند. شاعر معتقد است که او در دنیای مادی، نمادی از زیبایی و حقیقت است و به نوعی پیشوایی می‌کند که مورد احترام و عبادت دیگران قرار می‌گیرد. در نهایت، شاعر اشاره می‌کند که نه تنها برتری دارد بلکه مانند مهارت‌های بزرگ تاریخی، به خودآگاهی و بررسی عمیق‌تر از وجود خویش رسیده است.
هوش مصنوعی: من که طعم آب را چشیده‌ام، چرا به من تهمت می‌زنند که شهد ناب را می‌نوشم؟
هوش مصنوعی: من نقطه‌ای هستم که نمی‌توان آن را تقسیم کرد و در واقع مرکز دایره‌ای هستم که به شکل پشقاب است.
هوش مصنوعی: در اینجا به این مفهوم اشاره شده است که با استناد به دلایل روشن و دیدن واقعیات، می‌توان هر نوع کفر و تردیدی را رد کرد و به یگانگی و حقیقت دست یافت.
هوش مصنوعی: من آن دختری هستم که در شب عروسی‌ام به زیبایی و شادی درخشان هستم و همه چیز برای جشن و خوشی‌ام آماده شده است.
هوش مصنوعی: در درختی از جنس زمرد، جایی برای خوابم وجود داشت و در بستر زبرجد، آرام می‌خوابیدم.
هوش مصنوعی: آفرینش به من کمک می‌کند، گاهی چهره‌ام روشن و گاهی به زیور سرخ درمی‌آید.
هوش مصنوعی: بی‌خبر از دورانی که چرخ زمان می‌چرخد و انسان را به سرنوشتی می‌کشاند که نمی‌تواند از آن فرار کند.
هوش مصنوعی: من تصمیم دارم به کسی که می‌بیند بگویم که از بدنم، پوستم را بیرون می‌آورد و این کار از دست قصاب هم بدتر است.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ناظر دور و برش اشاره می‌کند و می‌گوید که من هم نمی‌خواهم به تو آسیب بزنم. تو نه شخصیت قوی و مشهور رستم هستی و نه من سهراب که با هم در نبرد قرار بگیریم. به عبارت دیگر، او قصد ندارد به کسی آسیب بزند و نمی‌خواهد وارد درگیری شود؛ بلکه در حال بیان یک نوع تسلیم و آرامش است.
هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که در کنار وزیران به عنوان زائده و همراه شناخته می‌شوم و اکنون پذیرایی و مائده‌ای برای یاران و دوستانم فراهم کرده‌ام.
هوش مصنوعی: دست‌ها به سمت من دراز می‌شوند و به سجده می‌افتند، گویی که من معبدم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چکنم کز تو خلاصی یابم
به که گویم بکجا بشتابم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.