بغم خویش دل ما خوش کن
خستگانرا بمدارا خوش کن
از فلک هر چه بما می‌آید
تو گوارا کن و بر ما خوش کن
دل ما را بقضا کن راضی
خاطر ما به بلاها خوش کن
من اگر قابلم ار ناقابل
تو قبولم کن و بدرا خوش کن
گر تقاضای قبولت باید
اولم پس بتمنا خوش کن
پایم ار نیست بسویت آیم
بسرم آی و سراپا خوش کن
خوش و ناخوش بخوشی دار مرا
ناخوشیها بخوشیها خوش کن
فیض را نیست بغیر از تو کسی
بدیش را بکرمها خوش کن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوقه‌اش می‌خواهد که دل او را شاد کند و خستگان را با محبت تسکین دهد. او از معشوقه درخواست می‌کند که هر آنچه از آسمان بر او می‌رسد را خوشایند و مطلوب کند. شاعر به پذیرش قضا و مقدر رضایت می‌دهد و تأکید می‌کند که اگر او را با وجود نقص‌هایش قبول کند، برای او خوشایند خواهد بود. همچنین، او به معشوقه می‌گوید که حتی اگر نتواند به سوی او بیاید، می‌خواهد که او دلش را با محبت پر کند و در نهایت، تنها اوست که می‌تواند به زندگیش رنگ و چاشنی مبارکی ببخشد.
هوش مصنوعی: با دلخوشی خود ما را شاد کن و با محبت و مدارا به دیگر خستگان کمک کن.
هوش مصنوعی: هر چیزی که از آسمان به ما می‌رسد، برای تو قابل پذیرش باشد و بر ما خوشایند باشد.
هوش مصنوعی: دل ما را به سرنوشت بسپار و ما را از سختی‌ها خشنود کن.
هوش مصنوعی: اگر قابلیت من برای تو ناچیز است، لطفاً آن را بپذیر و مرا خوشحال کن.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که من تو را بپذیرم، پس به شوق و اشتیاقم توجه کن و آن را خوشحال کن.
هوش مصنوعی: اگر پاهای من به سمت تو نیامده، با سرم به سویت می‌آیم و همه وجودم را شاد می‌کنم.
هوش مصنوعی: خوشی و ناخوشی در زندگی من وجود دارد، اما از این ناخوشیها می‌خواهم به خوشی‌ها تبدیل شوند.
هوش مصنوعی: خوشی‌ها و نعمت‌ها فقط از سمت توست و هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند آن‌قدر خوب و با کرامت به این کار بپردازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.