زاهد گر ترا ریاست لذیذ
من دلداده را هواست لذیذ
گر ترا عافیت بود مطلوب
من دیوانه را بلاست لذیذ
گر ترا جوی شیر خوش آید
نزد من اشک بی‌بهاست لذیذ
گر تو با جوی خمر خوش داری
مر مرا خون دیدهاست لذیذ
گر ترا انگبین دهد لذت
حرف شیرین او مراست لذیذ
گر تو حور و قصور میخواهی
عاشقانرا ازو لقاست لذیذ
فیض با زاهدان جدال مکن
عشق نزد خسان کجاست لذیذ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تفاوت دیدگاه‌های زاهد و عارف اشاره دارد. زاهد به دنبال لذت‌های دنیوی و عافیت است، اما عارف عاشق، لذت را در زحمت و دشواری‌ها می‌یابد. زاهد از موارد خوشایند مانند ریاست و عافیت صحبت می‌کند، در حالی که عارف از درد و رنج به عنوان لذتی که برایش ارزشمند است، یاد می‌کند. او اشک و خون را به شیر و شراب ترجیح می‌دهد و در نهایت به زاهدان توصیه می‌کند که در عشق با عاشقان جدال نکنند، زیرا عشق برای آنها یک تجربه واقعی و دلنشین است.
هوش مصنوعی: اگر زاهد به ریاست و مقام بخواهد، منِ دلداده فقط خواهان لذت و عشق هستم.
هوش مصنوعی: اگر تو صحت و سلامتی را بخواهی، من دیوانه را به درد و رنج عشق دلخواه است.
هوش مصنوعی: اگر برایت شیر خوشمزه و لذت‌بخش جذاب است، برای من اشک بی‌ارزش و بی‌مزه است.
هوش مصنوعی: اگر تو از نوشیدن شراب لذت می‌بری، من هم از دیدن خون لذت می‌برم.
هوش مصنوعی: اگر برای تو عسل لذت‌بخش باشد، حرف شیرین او برای من هم شیرینی دارد.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال زیبایی و خوشی هستی، باید بدان که لذت واقعی در دیدار عاشقان نهفته است.
هوش مصنوعی: با زاهدان تفاوت نگذار و درگیر نشو. عشق در دل انسان‌های پست و از خود راضی، کجا شیرین و لذت‌بخش است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.