جرعه‌ام را جام و مینا تنک شد
مستیم را دار دنیا تنک شد
اشک و آهم را دگر جائی نماند
هفت گردون هفت دریا تنک شد
تنک گردد سینه چون دل شد فراخ
از فراخی سینه را جا تنک شد
چون قفس شد بر روان حسن و خیال
عالم پنهان و پیدا تنک شد
وقت شد کز آسمان هم بگذرم
منظرم را زیر و بالا تنک شد
پشت بر این توده باید کرد و رفت
گردشم بر روی صحرا تنک شد
جان درین عالم نمی‌گنجد دگر
می‌روم آنجا که اینجا تنک شد
ساغرم سرشار شد از فیض حق
آب شد بسیار دریا تنک شد
یافتم چون ره بعشرتگاه قدس
بر دلم عقبا و دنیا تنک شد
سینه بیش از کوه دارد تاب فیض
نور حق را طور سینا تنک شد
عمر شد در آرزوی دل تبه
روزگارم در تمنا تنک شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساس تنهایی و کمبود در زندگی صحبت می‌کند. او می‌گوید که مستی و شادی‌اش کم شده و اشک و آهش دیگر جایی ندارند. دلش فراخ است اما سینه‌اش تنگ شده است. او به دنیای پنهان و پیدا اشاره می‌کند که همچون قفسی بر روانش قرار دارد. شاعر احساس می‌کند که زمانی برای عبور از مشکلات و رنج‌ها فرا رسیده و دیگر نمی‌تواند در این دنیا بماند. در نهایت، او به جستجوی آرامش و فیض الهی می‌پردازد و می‌گوید که عمرش در آرزوها از بین رفته است.
هوش مصنوعی: نوشیدنی من به جام و ظرفش کم شده، و حالا مستی ما در این دنیا کمتر شده است.
هوش مصنوعی: دیگر جایی برای اشک و آه من باقی نمانده و هفت آسمان و هفت دریا تنگ و تنگ‌تر شده‌اند.
هوش مصنوعی: وقتی دل آدم آرام و راضی است، سینه‌اش احساس تنگی و فشار می‌کند. این نشان می‌دهد که گاهی اوقات رغم وسعت و آرامش درونی، ممکن است در بیرونی احساس تنهایی یا محدودیت کنیم.
هوش مصنوعی: زمانی که حسن و اندیشه‌اش در قفس قرار گرفت، دنیای پنهان و آشکار برای او محدود و تنگ شد.
هوش مصنوعی: زمانی فرارسیده که باید از آسمان عبور کنم، منظره‌ام زیر و بالا متزلزل و ناپایدار شده است.
هوش مصنوعی: باید از این جمعیت دور شد و به سفر ادامه داد، زیرا گردشم در بیابان کم‌حجم و کم‌جمعیت شده است.
هوش مصنوعی: در این دنیا جایی برای روح من باقی نمانده، به زودی می‌روم به جایی که اینجا تنگ و محدود شده است.
هوش مصنوعی: می‌گوید که جام من از نعمت‌های الهی پر شد و به قدری لبریز گردید که دیگر جا ندارد و دریا نیز به همان اندازه از این نعمت‌ها کاهش یافت.
هوش مصنوعی: من به جایی رسیدم که دل‌ام به سمت خوشی‌های معنوی و آرامش در جوار خدا کشیده شد و زندگی مادی و دنیوی برایم بی‌اهمیت و محدود شد.
هوش مصنوعی: دل انسان ظرفیت و قدرتی بیشتر از کوه دارد تا نور حق را در خود جذب کند، همان‌طور که کوه طور در برابر نور تجلی حق تنگ و ضعیف شد.
هوش مصنوعی: زندگی من در آرزوهای دل از بین رفت و روزگارم در خواسته‌هایم بسیار تنگ و دشوار شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.