|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که ارتباط انسان با خاک و دانه، نشان‌دهنده رشد و تحول است. وقتی دانه به خاک می‌پیوندد، زندگی و هویت جدیدی می‌یابد. همچنین، بیان می‌کند که برای رسیدن به هدف، باید در مشکلات و چالش‌ها آرام باشی و با تلاش، به مقصود نزدیک شوی. در نهایت، تغییر و تجلی زیبایی‌های جدید در زندگی ناشی از پایداری و گذر از سختی‌هاست.
هوش مصنوعی: زمانی که دانه به خاک می‌چسبد و ریشه می‌دواند، سر و شکوفه‌ای از آن به وجود می‌آید. هر کسی که در این عالم ساده و خاکی زندگی کند، تغییرات و آثار متفاوتی را تجربه خواهد کرد.
هوش مصنوعی: زمانی که در دل آشفتگی و ناامیدی نباشی، به هدف نخواهی رسید. همچون تخم‌مرغی که از پوسته‌اش خارج می‌شود و شکل زیبایی پیدا می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.