بخش ۸۱ - شهادت حضرت عباس علیه السلام
چو از دامگاه بلا رسته شد
به جانان همی جانش پیوسته شد
نبی در جنانش به بر بر کشید
زدست پدر آب کوثر چشید
درودش زحق بر تن و جان پاک
بدان تربت و قبه ی تابناک
نگیرد پس از زاده ی بوتراب
نه دستی عنان و نه پایی رکاب
نه شمشیر بادا نه خفتان نه خود
نه ابر سیاه ونه چرخ کبود
نه گرداد گردون نه ماناد خاک
نه تابد به چرخ اختر تابناک
نگونسار بادا فلک برتراب
درخشان درفش بلند آفتاب
نجوشاد نم در رگ تیره ابر
بریزاد سرپنجه غژمان هژیر
به هر چشم جوشن زخون رود –باد
زغم مویه گر جان داوود باد
نگردد دگر باره ی رهنورد
نپوشد دلیری سلیح نبرد
علم را بر از تیغ بادا قلم
شود نیزه چون تیغ بالاش خم
دلا مهر بردار از این جهان
که در وی نماند دلی شادمان
به مردی چو عباس شد چیردست
دگرها زوی چون توانند رست
یکی روز اگر سر برافرازدت
دگر روز با سر بیاندازدت
ابوالفضل چون زین جهان رخت بست
به عرش برین نزد داور نشست
شهنشه به بالین آن کشته زار
بگریید لختی چو ابر بهار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حال و هوای شاعری است که به یک انسان بزرگ و شجاع می‌پردازد، با تأکید بر قدرت، شجاعت و عظمت او. وقتی که این شخصیت از مشکلات و بلایا رهایی می‌یابد، به معشوق خود می‌رسد و از رحمت و لطف الهی بهره‌مند می‌شود.
شعر به صحنه‌هایی از شجاعت و دلیری اشاره دارد و در عین حال به ناپایداری‌های دنیا و عواطف انسانی تأکید می‌کند. در نهایت، با اشاره به ویژگی‌های والای شخصیت‌هایی چون عباس، شاعر به پایان زندگی آنها اشاره کرده و به نوعی حزن و غم را بازتاب می‌دهد. این احساس را در اشک و ناله‌هایی که حاکی از فقدان و عجز است، می‌توان مشاهده کرد.
به عبارتی، این شعر نگاهی عمیق به زندگی، شجاعت، و سرانجام انسان‌ها دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که از خطرها و مشکلات آزاد شد، به محبوبش تعلق خاطر پیدا کرد و روحش به او نزدیک شد.
هوش مصنوعی: پیامبر در بهشت، با دستان پدرش، آب کوثر را نوشید.
هوش مصنوعی: سلام و رحمت خدا بر آن کس که در جسم و روح پاکش، این محل و بارگاه باشکوه را در بر دارد.
هوش مصنوعی: هیچ چیزی از فرزند بوتراب به دست نمی‌آید، نه می‌تواند دستش را بگیرد و نه پایش را بر رکاب بگذارد.
هوش مصنوعی: نه شمشیر وجود دارد، نه زره‌ای، نه خود فرد، نه ابرهای تیره و نه آسمان کبود.
هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره می‌شود که نه تأثیرات و تغییرات دنیا دائمی هستند و نه خاک و زمینی که ما روی آن زندگی می‌کنیم. همچنین، نور و درخشندگی ستاره‌ها نیز در تغییرات زمان کم‌رنگ می‌شود. به‌عبارت دیگر، همه چیز در دنیا گذرا و تغییرپذیر است و هیچ‌چیز هیچ‌گاه ثابت و پایدار باقی نمی‌ماند.
هوش مصنوعی: آسمان روشن و برافراشته، با درفش بلند خورشید بر سر ما، در حال نوسان و تغییر است.
هوش مصنوعی: در دل ابرهای تیره، قطرات باران به آرامی می‌چکد و انگشتان شگفت‌انگیز طبیعت در حال بازی و تحریک احساسات هستند.
هوش مصنوعی: به هر چشمی که زخم خونین باشد، گویی که بادی از غم در آنجا جاریست، مثل نوای اندوهی که از جان داوود برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: دیگر کسی که به سفر رفته، باز نخواهد گشت و هیچ‌کس با دلیری نمی‌تواند خود را به سلاح نبرد مجهز کند.
هوش مصنوعی: دانش و علم زمانی مؤثر است که به درستی و به شکل اصولی استفاده شود. اگر علم با ندانم‌کاری یا نادرستی به کار گرفته شود، مثل تیری می‌شود که به خوبی پرتاب نمی‌شود و تیرگی و اشتباه به بار می‌آورد.
هوش مصنوعی: ای دل، از این دنیا محبت را بگیر چون در اینجا دل شاد و خوشی نمی‌ماند.
هوش مصنوعی: وقتی کسی مانند عباس وجود دارد، دیگران چگونه می توانند از او پیشی بگیرند یا خود را نشان دهند؟
هوش مصنوعی: روزی ممکن است که تو را بالا ببرد و در روز دیگر ممکن است که تو را به زمین بزنند.
هوش مصنوعی: ابوالفضل پس از اینکه از این دنیا رفت، به آسمان رفت و در کنار خداوند قرار گرفت.
هوش مصنوعی: پادشاه به کنار آن انسان زخمی و بی‌جان رفت و لحظاتی مانند ابرهای بهاری به خاطر او گریه کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.