نگاری دلبری دارم چو زلف خود ز من سرکش
به جان قربان شدم او را نمیگیرد دلم ترکش
ز حد بگذشت مشتاقی به جام باده ی باقی
لبالب کن قدح ساقی به یاد لعل او درکش
بر آن سرو سیم اندام اگر در بر کشی روزی
نه قد سرو دلجو جو و نه ناز صنوبر کش
گر آن آیینه روی از روی مهرت روی بنماید
نه روی ملک دارا بین و نه حکم سکندر کش
برو ای زاهد خودبین مه دایم عیب می بینی
قلم در حرف رندان پریشان قلندر کش
بزن چرخی و زین چنبر برون نه پای همت را
کزین بیرون بنه پای و قلم در چرخ و چنبر کش
ترا ابن حسام اول چو در کوی نکونامی
نشد ممکن گذر کردن به بدنامی علم در کش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و زیبایی است. شاعر از زیبایی دلبری سخن می‌گوید که دل او را تسخیر کرده و او را به شدت دلبسته کرده است. او از نوشیدن باده سخن می‌گوید و به یاد زیبایی معشوقش به شوق آمده است. شاعر به زیبایی معشوق، که درخشان و بی‌نظیر است، اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ چیزی نمی‌تواند او را از یاد ببرد. همچنین به زاهد خودبین انتقاد می‌کند که فقط عیب‌ها را می‌بیند و از زیبایی‌ها غافل است. در نهایت شاعر به دوستی با رندان و زندگی موزون اشاره می‌کند و می‌خواهد از قید و بندهای اجتماعی رها شود. این شعر به طور کلی نگاهی عمیق به عشق و زیبایی دارد.
هوش مصنوعی: دلبری دارم که زلفش به مانند خود، حاکم بر دل من است. من به خاطر او جانم را فدای او کرده‌ام، اما او هیچ‌گاه نمی‌تواند مرا به خود جلب کند. دل من هرگز به سرنوشت او وابسته نمی‌شود.
هوش مصنوعی: عشق و اشتیاق شخص به حدی رسیده که دیگر قادر به تحمل نیست. او از ساقی می‌خواهد که پیاله را پر از شراب کند و به یاد زیبایی معشوقش، از او بنوشد.
هوش مصنوعی: اگر روزی آن معشوق با اندام زیبا را در آغوش بگیری، نه تنها قد و قامت او را جستجو کن، بلکه ناز و کرشمه‌های او را نیز در نظر بگیر.
هوش مصنوعی: اگر آن آینه عشق تو را نشان دهد، نه زیبایی‌های پادشاهی و نه قدرت سکندر اهمیت خواهند داشت.
هوش مصنوعی: ای زاهد خودپسند، به راه خود برو که همیشه عیب دیگران را می‌بینی. قلم‌ت را در حرف‌های شوریده‌سران و عاشقانی که آزاد و بی‌قید هستند فرو ببر.
هوش مصنوعی: به حرکت بپرداز و از این دایره خارج شو. عزمت را بلند کن و از اینجا خارج شو. تا وقتی که قلم و قدم‌ات در این دایره‌ی محدود محبوس است، نمی‌توانی به حقیقت و آزادی دست پیدا کنی.
هوش مصنوعی: وقتی که تو، پسر حسام‌الدین، نتوانستی به راحتی از کوچه‌ی آدم‌های نیکو بگذری، به ناچار در دل خود به بدنامی علم و دانش را باید به دوش بکشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.