|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی دو شخصیت به نام‌های مشیری و قوامی در شیراز است که در زمان خود مورد ستم قرار گرفته‌اند. پس از آنکه این دو از دنیا رفتند، با بدعت‌ها و مشکلاتی که در فارس پدید آمده، روبه‌رو شدند. شاعر با اشاره به تاریخ آنها، این داستان را به شکلی برجسته و قیمتی روایت می‌کند و در پایان به عاقبت شوم آنها در دوزخ اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: در شیراز دو نفر به نام مشیری و قوامی وجود داشتند که هر دو در ظلم و ستم معروف بودند و در این مورد هیچ کس به پای آنها نمی‌رسید.
هوش مصنوعی: پس از آنکه افرادی به خاطر بدعت‌ها و ناپاکی‌ها از دنیا رفتند، سرزمین فارس تحت تأثیر این مشکلات قرار گرفت.
هوش مصنوعی: به آنها گفتم با نبوغ و آگاهی خود سرنوشتشان را تعیین کنند، مانند اینکه با طلا و نقره سکه‌ای بسازند.
هوش مصنوعی: یک نفر بیرون رفت و گفت که به جهنم بروید، هر دو نفر به هم رسیدند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.