نه ماهی چورویت زخط هاله دارد
نه قندی چولعل تو بنگاله دارد
که از رنگ ورویت خبر داده اورا
که داغی ز عشقت به دل لاله دارد
نه همسایگان خواب دارند ونه من
دلم هر شب از غم ز بس ناله دارد
به ساقی بگو درددل را که درکف
دوای غم و درد صد ساله دارد
بلند است اقبال آن کس که دلبر
ز عشق خود اوچو من واله دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عواطف عمیق عاشقانه و غم ناشی از دوری محبوب است. شاعر به توصیف زیبایی‌های محبوب و درد دل خود می‌پردازد و می‌گوید که هیچ چیز نمی‌تواند احساسات او را به درستی منتقل کند. دلش پر از ناله و غم است و خطاب به ساقی (نماد عشق و نشئگی) می‌خواهد دلشکستگی‌هایش را درک کند. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که خوشبختی واقعی در عشق و علاقه به محبوب نهفته است.
هوش مصنوعی: نه ماهی زیبایی مانند تو دارد و نه قندی به خوشگلی لعل تو می‌تواند باشد.
هوش مصنوعی: خود رنگ و زیبایی تو نشانه‌ای از حال و هوای درونت است، که نشان می‌دهد دلی که عاشق توست، همانند لاله‌ای در آتش سوخته و رنج می‌کشد.
هوش مصنوعی: نه تنها همسایگان خواب ندارند، بلکه دل من نیز هر شب به خاطر غم، از شدت ناله بی‌قرار است.
هوش مصنوعی: به ساقی بگو که احساسات و مشکلات خود را بیان کند، چرا که او در دستش درمانی برای غم و دردهای طولانی مدت دارد.
هوش مصنوعی: شخصی که معشوقش به عشق او اهمیت می‌دهد و به او توجه دارد، خوشبخت و پرچم‌دار است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.