نه مشک ختا بوی موی تو دارد
نه ماه سما حسن روی تودارد
نسیم سحر زنده ساز دلم را
از آن روکه بوئی ز موی تو دارد
ز شیرین زبانی بسی ناله چون نی
شکر هر دم از گفتگوی تو دارد
به دل هر که را آرزوئی است اما
دل من همین آرزوی تودارد
کجا ماه تابان ومهر درخشان
فروغی چوروی نکوی تو دارد
تو خورشید رو هر کجا رخ نمایی
چو حربا دلم رو به سوی تو دارد
کسی رابلند است اقبال چون من
که در روز وشب جا به کوی تو دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و زیبایی معشوق است. شاعر میگوید که بوی مشک و زیباییهای دیگر نمیتوانند با عشق و جذابیت محبوبش مقایسه شوند. او از احساسات خود میگوید و اینکه دلش تنها آرزوی معشوق را دارد. همچنین، اشاره میکند که نور و درخشندگی محبوبش همچون خورشید است و دلش همیشه به سمت او جذب میشود. شاعر خود را خوشبخت میداند که در کنار معشوقش قرار دارد.
هوش مصنوعی: نه عطر مشک ختا به خوشبویی موی تو میرسد و نه زیبایی ماه سما به زیبایی چهرهی تو قابل مقایسه است.
هوش مصنوعی: نسیم سحر با وزیدن خود، دل مرا زنده میکند؛ چون بویی از موهای تو را در خود دارد.
هوش مصنوعی: از زبان شیرین تو، نالههایی همچون نی برمیخیزد؛ چرا که هر لحظه از گفتگوی تو، مانند شکر، لذت و تلخی در دل دارد.
هوش مصنوعی: هر کسی در دل خود آرزویی دارد، اما دل من تنها آرزوی تو را میخواهد.
هوش مصنوعی: کجا میتوان نوری همچون ماه و خورشید را پیدا کرد که مانند زیبایی تو باشد؟
هوش مصنوعی: هر جا که تو نور افشانی کنی، دل من به سمت تو میتپد و میکوشد به تو برسد.
هوش مصنوعی: کسی مانند من نیست که در هر صبح و شب به یاد تو و کوی تو باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.