خلقی از پهلوی قدرت قصر و ایوان کرد طرح
ما ضعیفان طرح کردیم آنچه نتوانکرد طرح
سر به زانوی دل از بیدستگاهی خفتهایم
جامه عریانی ما این گریبان کرد طرح
بیتعلق عالمی دامان دشت ناز داشت
آرزوی خان و مانپرداز زندان کرد طرح
تاکجا از طبع سرکش باید ایمن زیستن
چون کمان این جنگجو در خانه میدان کرد طرح
کم نگردد چون نفس بیانقطاع زندگی
سودن دستیکه طبع ناپشیمانکرد طرح
سخت دلکوب است مضمونیابی تدبیر رزق
گندم بسیار بر هم خورد تا نان کرد طرح
آسمان با شور دلها نسبت کهسار داشت
شیشهای هرجا بهسنگ آمد نیستانکرد طرح
بیتصنع خامهٔ نقاش آفات زمان
خواستتوفال نقشبندد، رفتو انسان کرد طرح
کلبهٔ ما ساز و برگ چشم پوشیدن نداشت
بوریا خواباند پهلوییکه مژگانکرد طرح
هیچکس در چهاردیوار جسد آسوده نیست
یارب این منزل کدامین خانه ویرانکرد طرح
دلنشین ما نشد بیدل از این طاق و سرا
جز همین نقشکف دستی که دندان کرد طرح
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی ناتوانی و ضعف انسانها در برابر قدرت و شکوه قصرها و زندگیهای مرفه میپردازد. شاعر با بیانی عمیق به این موضوع اشاره میکند که چگونه انسانها در زیر بار فشارهای زندگی خاموش و دردمند نشستهاند. همچنین به آرزوها و نیازهای انسانی اشاره میکند که در نتیجهی ناامیدی و محصور بودن در قید و بندهای زندگی، در حال محو شدن است. شاعر با تصاویری از زندگی روزمره، به تضادها و چالشهایی که انسانها با آن دست و پنجه نرم میکنند، میپردازد و در نهایت به ویرانی عواطف و آرزوها در دنیای مدرن اشاره میکند. در انتها، شاعر به این نکته میرسد که شاید تنها نشانهی زندگی ما، خاطرات و تأثیراتی است که بر جای میگذاریم.
هوش مصنوعی: مردم با قدرت و توانایی خود، نقشهای برای قصرها و بناهای بزرگ کشیدند، اما ما ضعیفان هم نقشهای طراحی کردیم برای آنچه که آنها نتوانستند انجام دهند.
هوش مصنوعی: ما به حالتی نشستهایم که سر خود را روی زانوهای دلمان گذاشتهایم و در حسرت و اندوه غوطهوریم. بینهایت در فقر و بیپناهی به سر میبریم و وضعیت عریان و بیپوشش ما بهدلیل این احساسات است.
هوش مصنوعی: دنیای بدون وابستگی به روابط و تعلقات، به زیبایی دشت ناز میماند و آرزوی داشتن خانه و کاشانه، انسان را به دام خود میکشاند و او را در حصار زندان قرار میدهد.
هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید از طبیعت سرکش و پرتلاطم نجات پیدا کنیم، مانند اینکه این جنگجو (نیز) در خانه میدان خود را میسازد.
هوش مصنوعی: زندگی به خاطر تلاش مستمر و بیوقفهای که داریم، کم نمیشود. این تلاش باعث میشود که طبیعت بیپردهام، طرحهایی را به وجود آورد.
هوش مصنوعی: یافتن مضمون و معنای واقعی و عمیق در زندگی بسیار دشوار است. تدبیر و برنامهریزی برای کسب روزی و فراهم کردن نیازهای زندگی در شرایط سخت و مقابله با مشکلات، کار آسانی نیست و ممکن است همه چیز به هم بریزد. اما در نهایت، تلاش و کوشش میتواند به تولید نان و برآورده شدن نیازها منجر شود.
هوش مصنوعی: آسمان با احساسات عمیق مردم ارتباطی داشت، و هر جا که به سختی یا چالشی برخورد میکرد، مانند شیشهای بودند که اگر به سنگ برخورد کنند، میشکستند.
هوش مصنوعی: بدون هیچ تظاهر و تقلیدی، قلم نقاش به تصویر کشیدن مصائب زمان را میخواهد. به این ترتیب، به خوبی طرح انسان را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: کلبهٔ ما دارای زیبایی خاصی بود و چیزی برای نادیده گرفتن نداشت. در کنار آن، بوریا (گلیم) به آرامی خوابیده بود و طرح زیبای مژگان در آن نمایان بود.
هوش مصنوعی: هیچکس در چارچوب این چهار دیوار راحت نیست. خدایا، این خانه که ما در آن هستیم، کدامین خانهای است که ویران شده؟
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی و جذابیتی که در زندگی وجود دارد، اشاره میکند. او میگوید که در این مکان و فضای دلنشین، جز ردپای انگشتانش که نشانی از دندانهایش دارد، چیز دیگری نمیتواند او را خوشحال کند. این به نوعی به اعتراف از ناکامیها و یادآوریهایی است که در زندگی باقی ماندهاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.