تا ز پیدایی به‌گوشم خواند افسون احتیاج
روز اول چون دلم خواباند در خون احتیاج
نغمهٔ‌قانون این‌محفل صلای جودکیست
عالمی را از عدم آورد بیرون احتیاج
حسن و عشقی‌نیست جز اقبال و ادبار ظهور
لیلی این بزم استغناست، مجنون احتیاج
تا نشد خاکستر از آتش سیاهی‌گم نشد
تیره‌بختیها مرا هم‌کرد صابون احتیاج
صید نیرنگ توهم را چه هستی‌کوعدم
پیش ازین خونم غنا می‌خورد اکنون احتیاج
درخور جا هست ابرام فضولیهای طبع
سیم‌و زر چون‌بیش‌شد می‌گردد افزون احتیاج
با لئیمان گر چنین حرص گدا طبعت خوش است
بایدت زیر زمین بردن به قارون احتیاج
گر لب از اظهار بندی اشک مژگان می‌درد
تا کجا باید نهفت این ناله مضمون احتیاج
صبح این ویرانه با آن بی‌تعلق زیستن
می‌برد از یک نفس هستی به گردون احتیاج
عرض مطلب نرمی گفتار انشا می‌کند
حرف ناموزون ما راکرد موزون احتیاج
همچو اهل قبر بیدل بی‌نفس باشی خوش است
تا نبندد رشته‌ات بر سازگردون احتیاج
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حس نیاز و احتیاج انسان می‌پردازد. شاعر از عشق و زیبایی به عنوان پدیده‌هایی یاد می‌کند که تنها در شرایط خاصی ظهور می‌یابند. احتیاج به عنوان نیرویی تعیین‌کننده در زندگی فردی و اجتماعی انسان معرفی می‌شود. او می‌گوید که در این دنیا، همه چیز وابسته به نیاز است و هرچند در ابتدا ممکن است احساس غنایی وجود داشته باشد، ولی سرانجام این نیاز است که سرنوشت و بخت انسان را رقم می‌زند. در نهایت، شاعر بر این نکته تاکید می‌کند که باید در زندگی به نیازهای واقعی توجه کرد و از جهات مختلف به آنها پاسخ داد تا از سردرگمی و درد رهایی یابیم.
هوش مصنوعی: صدای احتیاج مرا از روز اول به سمت خود کشاند و وقتی که دلم در عمق درد و نیاز غرق شد، دیگر هیچ چیزی نتوانست من را بیدار کند.
هوش مصنوعی: سرود و آهنگ این جمع، ندا و فریاد بخشندگی است که جهانی را از ناچیزی و عدم به وجود آورده و به نیازها پاسخ می‌دهد.
هوش مصنوعی: زیبایی و عشق چیزی جز سرنوشت و تغییر احوال نیست. ظهور لیلی در این مراسم بی‌نیازی است و مجنون در واقع نیازمند است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که آتش خاموش نشده و خاکستر به جا نمانده، مشکلات و بدبختی‌ها همچنان با من هستند و من به نیازمندی‌هایم وابسته‌ام.
هوش مصنوعی: تو چه هستی که شکار فریب و توهم هستی؟ پیش از این، وجود من با خون غنا می‌خورد، حالا به احتیاج افتاده‌ام.
هوش مصنوعی: در موقعیت‌های مناسب، باید توجه داشت که تمایلات و خودخواهی‌های انسانی، وقتی فرصت برای آنها پیش بیاید، بیشتر می‌شود. در نتیجه، نیاز و خواسته‌ها هم افزایش می‌یابد.
هوش مصنوعی: اگر طبع تو خوش است که مانند افراد حقیر و مادیت‌طلب به آن حرص و زیاده‌خواهی بیفتی، باید بدان که برای رسیدن به ثروت و جاه مانند قارون، به زیر زمین و پنهان شدن از چشم‌ها نیاز داری.
هوش مصنوعی: اگر از بیان احساسات خود جلوگیری کنی، اشک‌های چشمانت به کجا می‌رسند؟ پس این ناله و نیازت را تا چه زمانی می‌توانی در دل نگه داری؟
هوش مصنوعی: صبح این ویرانه، زندگی بدون وابستگی را می‌گذرانیم که از یک لحظه وجود به آسمان نیاز دارد.
هوش مصنوعی: موضوع این است که بیان نرم و دلنشین می‌تواند اثرگذار باشد و سخن ناهمگون ما را به نوعی منظم و موزون تبدیل کند. این نشان می‌دهد که نحوه بیان و انتخاب واژه‌ها می‌تواند تأثیر زیادی بر درک و پذیرش پیام داشته باشد.
هوش مصنوعی: خوش است که مانند اهل قبری بی‌نفس باشی، تا اینکه نیاز و وابستگی‌ات به دنیا بسته نشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.