در پیچ‌وتاب‌ِ گیسو تا شانه را عروسی‌ست
سیرِ سوادِ زنجیر دیوانه را عروسی‌ست
بی‌گریه نیست ممکن تعمیر حسرت دل
تا سیل می‌خرامد ویرانه را عروسی‌ست
دریا گُهرفروش‌ست از آرمیدن موج
گر آرزو بمیرد فرزانه را عروسی‌ست
عیش و نشاطِ امکان موقوفِ غفلت ماست
تا ما سیاه‌مستیم میخانه را عروسی‌ست
فیضی نمی‌توان برد تا دل به غم نسازد
آتش زن و طرب کُن کاین خانه را عروسی‌ست
دل را بهارِ عشرت ترک خیالِ جسم است
گر سر برآرد از خاک این دانه را عروسی‌ست
بازار وهم گرم است از جنسِ بی‌شعوری
در بزمِ خوابناکان افسانه را عروسی‌ست
از لطف سرفرازان شادند زیردستان
در خندهٔ صُراحی پیمانه را عروسی‌ست
زان ناله‌ای که زنجیر در پای شوق دارد
فرزانه را ندامت، دیوانه را عروسی‌ست
در سینه، بی خیالت، رقصِ نفس محال است
تا شمع جلوه دارد پروانه را عروسی‌ست
بیدل چرا نسوزم شمعِ وداعِ هستی
زان شوخِ آشناکُش بیگانه را عروسی‌ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره شادی و عروسی است که در زندگی وجود دارد. شاعر به زیبایی‌های عشق، خوشی‌ها و غفلت‌های انسان‌ها اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که در دل بی‌خیالی و غفلت، لحظات شاد زندگی می‌گذرند. همچنین اشاره شده که حتی در دل درد و اندوه، عروسی و شادی ممکن است وجود داشته باشد. شاعر بر این باور است که هرچند غم و حسرت وجود دارد، اما زیبایی‌ها و لذت‌ها نیز به علت نسیان و بی‌خبری از واقعیت‌های زندگی به وجود می‌آیند. در نهایت، او به شمع و پروانه و نیز وداع با هستی اشاره می‌کند و بر زیبایی‌های لحظات زندگی تأکید می‌ورزد.
هوش مصنوعی: در گیسوی پرپیچ‌وتابش، عروسی به چشم می‌خورد و در سایه‌های زنجیر، دیوانه‌ای نیز در حال جشن است.
هوش مصنوعی: بدون گریه و اندوه، ترمیم حسرت دل امکان‌پذیر نیست. زمانی که احساسات طوفانی مانند سیل در درون فرد جریان دارد، روح و وجود او آمادگی خوشحالی و جشن را ندارد.
هوش مصنوعی: دریا، مانند یک فروشنده جواهرات است که از آرامش موج‌ها بهره‌مند می‌شود؛ اگر آرزوی فرد خردمند در دل بمیرد، برای او جشن عروسی به پا خواهد شد.
هوش مصنوعی: زندگی و شادی ما به غفلت ما بستگی دارد؛ تا زمانی که در حال خوشی و بی‌خیالی هستیم، به ما اجازه می‌دهند که از لذات دنیا بهره‌مند شویم.
هوش مصنوعی: نمی‌توان از زندگی بهره‌ای برد اگر دل را به غم نسپاریم. شعف و شادی ایجاد کن زیرا اینجا زمان جشن و سرور است.
هوش مصنوعی: دل در دوران خوشی به فکر و خیال جسمی و مادی نیست، زیرا اگر این دانه از خاک بیرون بیاید و رشد کند، برای آن عروسی و شادی بزرگی خواهد بود.
هوش مصنوعی: بازار پر از خیال و توهم است و مردم در حال خرید چیزهای بی‌ارزش و بی‌فایده هستند. در دل این خواب و خیال‌ها، داستان‌ها و افسانه‌ها مانند یک عروسی شاداب و پر زرق و برق به چشم می‌آیند.
هوش مصنوعی: زیردستان به خاطر محبت و بزرگی افرادی که در مقام بالاتری هستند، شاد و خوشحالند و در این شادی مثل وقتی که در جشن عروسی هستند، خوش می‌گذرانند و پیاله‌هایشان را پر می‌کنند.
هوش مصنوعی: ناله‌ای که شوق برایش مانند زنجیری در پایش است، به عاقلان باعث پشیمانی می‌شود، اما برای دیوانگان مانند جشنی شاداب است.
هوش مصنوعی: وقتی که در دل، به یاد تو نیستم، تنفس و زندگی Impossible است. تا زمانی که شمع درخشندگی دارد، پروانه به سوی آن می‌آید و شاداب و سرزنده است.
هوش مصنوعی: چرا باید بسوزم وقتی که شمع وداع از وجودم روشن است؟ این قهری که از سوی کسی آشنا به من می‌آید، برای او شبی شاد و جشن است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.