آسودگان گوشهٔ دامان بوریا
مخمل خریده‌اند ز دکان بوریا
بی‌باک پا منه به ادبگاه اهل فقر
خوابیده است شیر نیستان بوریا
بوی‌گل ادب ز دماغم نمی‌رود
غلتیده‌ام دو روز به دامان بوریا
از عالم تسلی خاکم اشاره‌ایست
غافل نی‌ام ز چشمک پنهان بوریا
صد خامه بشکنی‌که به مشق ادب رسی
خط‌هاست درکتاب دبستان بوریا
بی‌خوابی که زحمت پهلوی‌کس مباد
برخاسته است از صف مژگان بوریا
زین جاده انحراف ندارد فتادگی
مسطر زده است صفحهٔ میدان بوریا
فقرم به پایداری نقش بنای عجز
آخر زمین‌گرفت به دندان بوریا
لب بستهٔ حلاوت‌کنج قناعتیم
نی بی‌صداست در شکرستان بوریا
بیدل فریب نعمت دیگرکه می‌خورد
مهمان راحتم به سر خوان بوریا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زندگی فقیرانه و محدودیت‌های ناشی از آن می‌پردازد. او به آرامش و سادگی همزمان با فقر اشاره می‌کند و از زیبایی‌ها و عطرهای ناشی از ادب و قناعت سخن می‌گوید. شاعر با توصیفاتی چون خوابیدن روی لباس‌های دستباف، نشان می‌دهد که با وجود سختی‌ها، همچنان به زیبایی‌های زندگی و عشق به ادبیات و هنر توجه دارد. همچنین، او اشاره می‌کند که نباید فریب نعمت‌های ظاهری را خورد و باید به قناعت و زندگی ساده‌تری که دارد، افتخار کند. در کل، این شعر ترکیبی از حس فقر و زیبایی در عین حال است.
هوش مصنوعی: آرامش‌طلبان در گوشهٔ زندگی ساده و معمولی خود، به جای آنکه به دنبال تجملات و زندگی لوکس باشند، از جاهایی که جزئیات ساده و بی‌نقش دارند، چیزهای زیبا و باارزشی را می‌خرند.
هوش مصنوعی: به خودش مغرور نشو و در محافل افراد فقیر خود را قرار نده، چرا که در آنجا، قدرت و شجاعت واقعی ناشی از فقر و سختی‌ها آرام گرفته است.
هوش مصنوعی: عطر گل انسانیت از یادم نمی‌رود، زیرا دو روز در آغوش خوشبختی و آرامش بوده‌ام.
هوش مصنوعی: در دنیای مادی، وجود من نشانه‌ای از تسلی و آرامش است. من از نگاه‌های پنهانی که در پس ظواهر دنیا وجود دارند، غافل نیستم.
هوش مصنوعی: اگر صد قلم را بشکنی تا در یادگیری ادب و علم موفق شوی، تنها خطوطی از یک کتاب ابتدایی در دست خواهی داشت.
هوش مصنوعی: شبی که خواب بر چشمانم نیامده و رنجی از آن برای کسی وجود ندارد، حاصل افسون و زیبایی مژگان کسی است که در دل من نشسته است.
هوش مصنوعی: در این جاده هیچ انحرافی وجود ندارد و خط‌های روشنی راه را مشخص کرده‌اند که به مانند یک صفحهٔ مرتب در میدان بُریا (که می‌تواند نماد فضایی وسیع و بی‌کران باشد) به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: فقر و ناتوانی من به قدری پایدار است که مانند بنایی محکم شده، و در نهایت این وضعیت به حدی برایم دشوار شده که توان مقابله با آن را ندارم.
هوش مصنوعی: ما آرام و بی‌سر و صدا از خوشی‌های زندگی ساده و حقایق کوچک لذت می‌بریم و در دنیای شیرین و پراشرافی، جایی برای ما نیست.
هوش مصنوعی: بیدل فریب نعمت دیگری را که می‌خورد، مهمان را به راحتی بر سر سفره‌اش می‌نشاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در شهد راحتند فقیران بوریا
آسوده‌اند در شکرستان بوریا
بر قسمت فتاده‌کس ازپشت پا زند
نی می‌خلد به ناخنش از خوان بوریا
برگیر و دار اهل جهان خنده می‌کند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.