بر قماش پوچ هستی تا به‌کی وسواس‌ها
پنبه‌ها خواهد دمید آخر ازین کرباس‌ها
شیشهٔ ساعت خبر از ساز فرصت می‌دهد
خودسران غافل مباشید از صدای طاس‌ها
عبرت آنجا کز مکافات عمل گیرد عیار
ناخنی دارند در جنگ درودن داس‌ها
اهل دنیا را به نهضت‌گاه آزادی چه‌کار
در مزابل فارغند از بوی گل کناس‌ها
عالمی بالیده است از دستگاه خودسری
نشتری می‌خواهد این جمعیت آماس‌ها
تا بود ممکن به وضع خلق باید ساختن
آدمیت پیش نتوان برد با نسناس‌ها
حیرت دیدار با دنیا و عقبا شد طرف
بوی امیدی گوارا کرد چندین یاس‌ها
بی‌نوایی چون به سامان جنون پوشیده نیست
صبح خندد بر گریبان‌چاکی افلاس‌ها
شرم می‌دارد درشتی از ملایم‌طینتان
غالب افتاده‌ست بیدل سرب بر الماس‌ها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نگرانی‌ها و ناامیدی‌های انسان‌ها در دنیای امروز اشاره دارد. شاعر با استفاده از تصاویری مانند "پنبه‌ها" و "شیشه ساعت" به گذر زمان و مشکلات زندگی اشاره می‌کند. او از ناامیدی‌ها و بی‌تفاوتی اهل دنیا نسبت به مسائل مهم صحبت می‌کند و یادآور می‌شود که باید به عواقب اعمال خود توجه کنیم. همچنین، شاعر به ضرورت تغییر و بهبود وضعیت انسانی تأکید می‌کند و به تضاد بین انواع مختلف انسان‌ها و وضعیت‌های اجتماعی می‌پردازد. در کل، شعر به طرح مسائلی از جمله بی‌عدالتی، ناامیدی و نیاز به اصلاح در جامعه می‌پردازد.
هوش مصنوعی: تا کی باید در احساسات بی‌مورد و نگرانی‌ها غرق باشی؟ به‌زودی نیاز است که از این مشکلات و دل‌مشغولی‌ها دست برداری.
هوش مصنوعی: شیشه ساعت به ما یادآوری می‌کند که زمان در حال گذر است؛ پس ای کسانی که بی‌خبر هستید، از نشانه‌ها و صداهای زمان غافل نشوید.
هوش مصنوعی: در جایی که نتیجه اعمال افراد مورد توجه قرار می‌گیرد، کسانی که بی‌پروایی می‌کنند مانند افرادی هستند که در جنگ داس‌ها را با ناخن خود می‌گیرند.
هوش مصنوعی: اهل دنیا چه ارتباطی به مکان‌های آزادی دارند، در حالی که از بوی گل‌ها و زیبایی‌ها بی‌خبر هستند و در زباله‌ها می‌گذرانند.
هوش مصنوعی: جهانی پر از نغمه و شور و نشاط، در این فضا افرادی هستند که خواستار انضباط و ساماندهی در جمعیت و احساساتشان هستند. این جمعیت در تلاش است تا از بی‌نظمی و هرج و مرج رهایی یابد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که امکان پذیر است، باید به نحوه رفتار مردم توجه کرد و انسانیت را در کنار افراد نادان نمی‌توان پرورش داد.
هوش مصنوعی: به خاطر دیدن دنیا و زندگی پس از مرگ، دچار شگفتی و حیرت شدم. اما در این میان، بوی خوش امیدی مرا شاداب کرد و ناامیدی‌هایم را کاهش داد.
هوش مصنوعی: فقر و بی‌نوایی از چنان حالتی به وجود می‌آید که حتی در شرایط سخت و جنون‌آسا نیز نمی‌توان آن را پنهان کرد. صبح که می‌رسد، می‌تواند به سادگی بر نشانه‌های این بدبختی بخندد و آن را آشکار کند.
هوش مصنوعی: درشتی و سختی در برابر لطافت و نرمی شرمنده است، چرا که صفت ملایم و نرم می‌تواند غالب بر آن باشد. همچنین، حالت بی‌پروایی و جسارت بر چیزهای باارزش مانند الماس‌ها نیز وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.