بر حیرت اوضاع جهان یک مژه خم زن
این صفحه رقم‌گیر وفا نیست قلم زن
تحقیق به اسباب هوس ربط ندارد
هنگامهٔ آیینه و تمثال بهم زن
ممنون ستم‌کیشی انجام وفایم
بر شیشهٔ ما برهمنان سنگ صنم زن
تا واکشی از پردهٔ تحقیق نوایی
سازی که نداریم به مضراب عدم زن
آوارگی سعی هوس را چه علاج است
ای بی‌خبر از دل به در دیر و حرم زن
صد عیش ابد در قفس آگهی توست
واکن مژه و خیمه به گلزار ارم زن
با جهد برون آ زکمینگاه ندامت
تا دست بهم بر نزنی خیز و قدم زن
این بزم جنون عرصهٔ رعنایی نازست
چندان که غبارت ننشسته است علم زن
بی کنج قناعت نتوان داد غنا داد
در دامن خود پا به سر عیش و الم زن
بیهوده به صحرای هوس جاده مپیما
هر صفحه که آید به نظر مسطر رم زن
با ساز جسد شرم کن از شعله نوایی
تا خشکی این دف ندرّد پوست به نم زن
بیدل اگرت دعوی آداب‌پرستی است
جایی که نیابی اثر آینه، دم زن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به وضع نابسامان جهان و حیرت‌های آن اشاره می‌کند. او بر این باور است که هدف زندگی و وفا به معنای واقعی در این دنیاست و نمی‌توان با تحقیق به دلایل هوس‌انگیز رسید. او به آوارگی و سعی در رهایی از خواسته‌های بی‌پایان اشاره دارد و از کسانی که از خود خبر ندارند می‌خواهد تا به معابدی چون دیر و حرم توجه کنند. شاعر بر این نکته تأکید دارد که زندگی پُر از شادی‌هایی است که در قفس تنگ‌نظری پنهان شده و باید برای دستیابی به آنها تلاش کرد. در این مسیر، او به خطرات و چالش‌هایی که در پیش است اشاره کرده و می‌گوید که نباید به دنبال هوس‌های بی‌ثمر بود. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که آداب پرستی و وجدان انسانی در زندگی اهمیت دارد و باید به جستجوی راستین و باطن خود بپردازیم.
هوش مصنوعی: به جای دقت و تأمل در وضعیت پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی دنیا، تو تنها با یک اشاره می‌توانی داستانی از وفا و صداقت خلق کنی. این به معنای آن است که زندگی با قلمی که از صداقت نوشته شده، می‌تواند تغییر کند.
هوش مصنوعی: تحقیق و بررسی به دلایل و عوامل هوس مربوط نمی‌شود، بلکه در زمان درگیری با تصویر و نمایش، وضعیت متفاوتی ایجاد می‌شود.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عدم وفا و ستمی که بر او می‌رود صحبت می‌کند. او از عاطفه و عشق شکست‌خورده‌اش سخن می‌گوید و آن را با شیشه‌ای که ممکن است بشکند، مقایسه می‌کند. ایما به شکنندگی عشق و درد ناشی از وفا نکردن محبوبش دارد، او همچنین اشاره به سنگینی و سختی قلب محبوبش که همچون سنگ بر این شیشه فشار می‌آورد، دارد. به طور کلی، شعری است درباره‌ی احساسات عمیق و شکنندگی روابط انسانی.
هوش مصنوعی: به دنبال آن هستم که از پردهٔ راز و حقیقت صدای جدیدی را بیرون بکشم، ولی چون ما هیچ چیز در دست نداریم، باید با قدرت عدم و نبود حرکت کنم.
هوش مصنوعی: ای ناآگاه از وضعیت دل، برای درمان آرزوهای سرگردان چه چاره‌ای وجود دارد؟ به مسجد و حرم برو و به پرستش و عبادت مشغول شو.
هوش مصنوعی: در این شعر به مفهوم زیبایی و لذت‌هایی اشاره شده که در دنیای خود ما نهفته است. زیبایی و خوشی‌های فراوانی در دل زندگی وجود دارد، اما برای دستیابی به آنها، باید چشمان خود را باز کنیم و از آنها بهره‌مند شویم. این یعنی باید در جستجوی خوشی‌ها باشیم و به دنیای اطراف خود توجه بیشتری داشته باشیم.
هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش خود، از دام ندامت بیرون بیا و تا زمانی که دست به کارهای بد نزدی، حرکت کن و قدم بردار.
هوش مصنوعی: این محفل دیوانگی، جایی است که زیبایی و جذابیت حاکم است، تا زمانی که پرچم عشق و زیبایی هنوز وجود دارد و هیچ نشانه‌ای از کاهشی در آن دیده نمی‌شود.
هوش مصنوعی: اگر دچار حاکمیت بخل و محدودیت نباشی، نمی‌توانی از زندگی لذت ببری. در زندگی خود، نه تنها باید از شادی‌ها بهره‌مند شوی، بلکه باید از دردها و سختی‌ها نیز دوری کنی.
هوش مصنوعی: بی‌خود به بیابان آرزوها نرو، هر لحظه که به چشمت می‌آید، باید از آن دوری کنی و از آن بگریزی.
هوش مصنوعی: با صدای ساز زندگی، از آتش نوا شرمنده باش، تا زمانی که این پوست دف بر اثر رطوبت خشک نشود.
هوش مصنوعی: اگر تو مدعی هستی که ادب را به خوبی می‌دانی، باید بدانی که در جایی که اثر آینه را نمی‌توانی ببینی، حرفی نزن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.