گرم نوید کیست سروش شکست رنگ
کز خویش می‌روم به خروش شکست رنگ
جام سلامت از می آسودگی تهی است
غافل مشو ز باده‌فروش شکست رنگ
مانند نور شمع درین عبرت انجمن
بالیده‌ایم لیک ز جوش شکست رنگ
ای صبح گر ز محمل عجزیم چاره نیست
باید نفس کشید به دوش شکست رنگ
غیر از خزان چه گرد کند رفتن بهار
خجلت نیاز بیهده کوش شکست رنگ
چون موج برصحیفهٔ نیرنگ این محیط
نتوان نمود غیر نقوش شکست رنگ
آنجا که عجز قافله سالار وحشتست
صدکاروان دراست خروش شکست رنگ
آخر برای دیدهٔ بیخواب ما چو شمع
افسانه شد صدای خموش شکست رنگ
پرواز محو و منزل مقصود ناپدید
ما و دلیم باخته هوش شکست رنگ
شاید پیام بیخودی ما به او رسد
حرفی‌کشیده‌ایم به‌گوش شکست رنگ
بیدل کجاست فرصت گامی در این چمن
چون رنگ رفته‌ایم به دوش شکست رنگ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به بیان حالتی از ناامیدی و شکست می‌پردازد. شاعر از درد و رنج ناشی از جدایی و عجز سخن می‌گوید و به تصویر رنگی از زندگی که دچار تغییر و افول شده، اشاره می‌کند. او به می‌نوشی و لحظات خوشی که از بین رفته‌اند، اشاره می‌کند و بر عدم توانایی برای بازگشت به آن ایام تأکید دارد. با مقایسه خود با شمعی که در حال ذوب شدن است، از ضعف و تنهایی‌اش سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که در زندگی هیچ جز رنگ و نقش‌های شکست خورده باقی نمانده است. در پایان، شاعر به دنبال فرصتی برای تغییر و نشاط در این گلستان زندگی است، اما از وضعیت کنونی ناامید است.
هوش مصنوعی: کیست که خبر خوشی را می‌آورد؟ صدا و ناله‌ای که از درون خودم برمی‌خیزد، مرا به سمت نابودی و درد بیشتری می‌برد.
هوش مصنوعی: جامی که باید سلامت را به ارمغان بیاورد، از می لذت و آرامش خالی است. پس بیهوده غافل نشو از باده‌فروشی که رنگش شکسته است.
هوش مصنوعی: ما همچون نور شمع در این جمع عبرت‌آموز رشد کرده‌ایم، اما به سبب هیجان و شکست، رنگ و روی خود را از دست داده‌ایم.
هوش مصنوعی: ای صبح، اگر از ناتوانی در شرایط سخت قرار داریم، چاره‌ای نداریم و باید با وجود سختی‌ها و شکست‌ها به زندگی ادامه دهیم.
هوش مصنوعی: به غیر از پاییز، چه چیزی می‌تواند رفتن بهار را شرمنده کند؟ تلاش بی‌فایده برای شگفت‌انگیز شدن، رنگ را از بین می‌برد.
هوش مصنوعی: هیچ چیز نمی‌تواند جز نقوشی از رنگ‌های مختلف بر صفحه نیرنگ این دنیا مانند موجی بر روی آب بیفزاید و تغییرش دهد.
هوش مصنوعی: در جایی که فرمانده کاروان از ترس و ناتوانی بی‌خبر است، صد کاروان در حال حرکت هستند اما تلاش آنها به شکست می‌انجامد و رنگ باختگی را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: در نهایت، برای چشمان بیخواب ما، صدای سکوت مانند شمعی که داستان‌ها را روایت می‌کند، رنگ و حالت خود را از دست داد.
هوش مصنوعی: پرواز به فراموشی رفته و هدف نهایی ما هم ناپدید شده است. ما و دل‌مان در هم گسیخته‌ایم و هوش‌مان را بر اثر شکست و ناکامی از دست داده‌ایم.
هوش مصنوعی: شاید پیام بی‌مقدار ما به او برسد، که حرف‌هایی را با ناامیدی و در دل شکسته رد و بدل کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: بیدل، در این باغ فرصتی برای قدم زدن نیست. چون رنگ‌ها از بین رفته‌اند و رنگ شکست بر دوش ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.