دندان به خنده چون کند آن لعل تر سپید
سیمابی است اگر شود آنجا گهر سپید
بر طبع پختگان نتوان فکر خام بست
مشکل دمد چو نقره و ارز‌بز زر سپید
از اهل جاه ناز جوانی نمی‌رود
چینی چه ممکن است‌کند موی سرسپید
زین دوری تمیز که دارد نگاه خلق
گردد در آفتاب سیاهی مگر سپید
شغل هوس به جوهر تحقیق ظلم کرد
دل شد سیاه چند کنی بام و در سپید
گر وارسی به معنی شیخان روزگار
یکسر چو نافه دل‌سیهانند و سر سپید
شد پیر و ژاژخواهی طبع دنی بجاست
گه خوردن از چه ترک کند زاغ پر سپید
خجلت سیاهی از رخ زنگی نمی‌برد
هرچند گل کند عرقش در نظر سپید
هر اسم خاص وضع مسمای دیگر است
اشهب مگوچوگشت دم ویال خرسپید
آنجاکه سینه صافی مردان قدم زند
افکندنی‌ست گر همه گردد سپر سپید
کودرد عشق تا به حلاوت علم شویم
می‌گردد از گداز مکرر شکر سپید
عمری‌ست در قفای نفس هرزه می‌دوبم
برما رهی نگشت ازاین راهبر سپید
بیدل به بزم معرفت از لاف شرم دار
شب راکسی ندید به‌پیش سحرسپید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و مشکلات عشق و زندگی پرداخته و مفاهیم عمیقی را در دل خود جای داده است. شاعر به توصیف زیبایی‌های عشق و دلبستگی می‌پردازد و در عین حال بر چالش‌ها و سختی‌های این احساس تأکید می‌کند. اشاره به رنگ سفید و سیاه به نوعی نماد خوشبختی و ناخوشی است. او به کنایه می‌گوید که در دنیای امروز، جوانی و زیبایی به سرعت از بین می‌روند و در پی آن، عواطف و احساسات عمیق انسانی نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
در نهایت، شاعر بر اهمیت علم و معرفت تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه عشق و تلاش برای درک عمیق‌تر از زندگی می‌تواند حتی در دشواری‌ها، شیرینی و زیبایی به ارمغان آورد.
هوش مصنوعی: خنده‌ای که دندان‌ها را نمایان می‌کند، مانند مرواریدی سفید و درخشان است. اگر در آنجا دانه‌ای زیبا و سفید وجود داشته باشد، جلوه‌اش را دوچندان می‌کند.
هوش مصنوعی: نمی‌توان به افراد با تجربه و پخته، افکار ناشیانه و بچگانه منتقل کرد. دشواری آن مانند دمدمه نقره و ارز است که با زر سفید (طلای واقعی) در تضاد است.
هوش مصنوعی: از افراد نادان و مغرور هیچ‌گاه جوانی و زیبایی نمی‌گذرد، چون چطور ممکن است که موهای سفید بر سر جوانی بیفتد؟
هوش مصنوعی: این دوری باعث می‌شود که مردم به خوبی بفهمند، در حالی که در زیر نور آفتاب، تاریکی نمی‌تواند خود را پنهان کند و در نهایت روشنایی نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: شغف و علاقه به مسایل سطحی به حقیقت و واقعیت آسیب زد و باعث شد که دل انسان تاریک و آلوده شود. حالا چه فایده دارد که انسان ظاهری زیبا و روشن داشته باشد، وقتی درونش سیاه و زشت است؟
هوش مصنوعی: اگر به معنای بزرگان زمان خود دقت کنی، می‌بینی که تمام آنها مانند موهای نازک و لطیف دل‌های عاشقان هستند و در عین حال مانند سر سفید، نشان از تجربه و wisdom دارند.
هوش مصنوعی: پیر شدن و ریاکاری و دنیاخواهی همواره در جامعه وجود دارد. حال این زاغ، که نماد طمع و دو رنگی است، به خاطر چه چیزی از زندگی خود دست بردارد؟ در اینجا به این نکته اشاره شده است که برخی موجودات یا افراد به راحتی از مسیری که برگزیده‌اند، دست نمی‌کشند، حتی اگر سن و سالی از آنها گذشته باشد.
هوش مصنوعی: سیاهی چهره زنگی هرگز خجالت نمی‌کشد، هرچند که ممکن است برای جلب توجه، تلاش کند ظاهری زیبا و پاک داشته باشد.
هوش مصنوعی: هر نام خاص به معنای خاصی اشاره دارد. مثلاً وقتی می‌گوییم «خرس سفید»، دیگر نباید اشاره به «اشهب» یا رنگ‌های دیگر کنیم؛ بلکه منظور فقط همان خرس سفید است.
هوش مصنوعی: جایی که دل‌های پاک مردان شیفتگی و محبت را نشان می‌دهند، حتی اگر تمام دنیا به سپرهای دفاعی مجهز شود، باز هم نمی‌تواند در برابر آن احساسات واقعی مقاومت کند.
هوش مصنوعی: در درد عشق به تدریج به شیرینی علم و دانش می‌رسیم، در حالی که در اثر تجربه و تکرار، این احساسات شیرین و دلپذیر می‌شوند.
هوش مصنوعی: مدت طولانی است که در پی خواسته‌های بی‌هدف هستم و هیچ راهی برای خروج از این مسیر دشوار نمی‌بینم.
هوش مصنوعی: در محفل دانش و معرفت، از خودنمایی و فخر فروشی پرهیز کن؛ زیرا در تاریکی شب، کسی به پیش روی سپیده سحر نرسیده و دیده نمی‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.