کجاست سایه که هستیش دستگاه شود
حساب ما چقدر بر نفس کلاه شود
مگر عدم برد از سایه تیرگی ورنه
چه ممکن است که بیگاه ما پگاه شود
شکست دل نشود بی‌گداز عشق درست
رود به آتش اگر شیشه دادخواه شود
به نور جلوهٔ او ناز زندگی داریم
نفس‌کجاست اگر شمع بی‌نگاه شود
بر آفتاب قیامت برات خواب برد
کسی که سایهٔ دست تواش پناه شود
در این بساط ندانم چه بایدم کردن
چو آن فقیر که یکباره پادشاه شود
کسی ستم‌زدهٔ حکم سرنوشت مباد
چو صفحه پی سپر خامه شد سیاه شود
خراش جبههٔ تسلیم عذرخواه خطاست
به سر دوید چو پا منحرف ز راه شود
عروج عالم اقبال زندگی در دست
نفس به عالم دیگر رسد چو آه شود
خروش بی‌مزهٔ صوفیان کبابم کرد
دعا کنید که میخانه خانقاه شود
مخواه روکش این دوستان خنده‌کمین
تبسمی‌که چو بالید قاه‌قاه شود
چو شمع سر به هوا گریه می‌کنم بیدل
که پیش پای ندیدن مباد چاه شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تأملاتی درباره وجود، عشق، امید و سرنوشت پرداخته است. شاعر از سایه و تجلی عشق سخن می‌گوید و اینکه چگونه وجود ما تابعی از عشق و نگاه دیگران است. او به تضاد میان روشنایی و تاریکی اشاره کرده و می‌گوید که دل شکسته نمی‌تواند بدون عشق درست شود. در پایان، شاعر آرزو می‌کند که محفل میخانه و خانقاه تبدیل به جایی برای آرامش و دوستی باشد و بر احساسات عمیق خود در غم و اندوه می‌افزاید. نگاهی به وضعیت انسان و دگرگونی‌های آن در جهان دارد و از چالش‌های زندگی و سرنوشت سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: کجاست آن سایه که وجودش میزان و معیار ما باشد؟ حساب کنیم چقدر بر نفس خودمان پوشیده‌ام.
هوش مصنوعی: اگر سایه تاریکی از بین نرود، چگونه ممکن است که شب ما به صبح تبدیل شود؟
هوش مصنوعی: دل آدمی وقتی می‌شکند، تنها با عشق و داغی که در دل وجود دارد درست می‌شود؛ درست مثل شیشه‌ای که اگر بخواهد به آتش برود، باید خود را در آتش بیاندازد.
هوش مصنوعی: زندگی ما به زیبایی نور او وابسته است. اگر شمع بدون توجه و نگاه او باشد، دیگر نفس و حیات معنایی ندارد.
هوش مصنوعی: کسی که در روز قیامت زیر سایه نعمت و رحمت تو آرامش داشته باشد، حتماً در آرامش و راحتی خواهد بود.
هوش مصنوعی: در این وضع و حال نمی‌دانم باید چه کار کنم، مانند آن فقیر که ناگهان به مقام پادشاهی برسد.
هوش مصنوعی: کسی که تحت تأثیر ظلم و ستم قرار گرفته و ناخواسته به سرنوشت خود تن داده، نباید بی‌توجه به وضعیت خود بماند. وقتی زمان و سرنوشت به او ظلم کند و مشکلات به او هجوم آورند، دیگر نمی‌تواند امیدی به روشنایی و بهبود داشته باشد.
هوش مصنوعی: اگر کسی در برابر مشکلات تسلیم شود و بهانه‌ای بیاورد، مانند این است که با سر به سمتی می‌دود که از مسیر اصلی منحرف شده است. این سرانجام خوبی نخواهد داشت و نشان دهنده‌ی اشتباه اوست.
هوش مصنوعی: زمانی که نفس به اوج خود برسد و به حالت عمیق و غمناک تنفس کند، زندگی به مرحله‌ای دیگر منتقل می‌شود و به دنیای جدیدی وارد می‌شود.
هوش مصنوعی: صدای بی‌فایده و بی‌مزه‌ی صوفیان مرا به تنگ آورد. دعا کنید که میخانه به جای خانقاه باشد.
هوش مصنوعی: دوستداران را به‌خاطر روکش یا تظاهر آنها قضاوت نکن. لبخند آنها در دل داشتنی لطیف است که اگر از آن پرده بردارند، خنده‌ای رسا و شاداب به گوش خواهد رسید.
هوش مصنوعی: مثل شمعی که در حال سوختن است، با اشک و اندوه گریه می‌کنم، بیدل، زیرا نمی‌خواهم دچار افت و افتادگی شوم و در چاهی از ناامیدی بیفتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سزد چو جلوه حسنت نظاره‌خواه شود
که صد حیات خضر صرف یک نگاه شود
برد خجالت اگر مدعی بود یوسف
برای دعوی حسنت چو خط گواه شود
دلم برای تو خون و به غیرتم که مباد
[...]
کجاست عشق که آتش فروز آه شود
مرا به چشمه ی تحقیق، خضر راه شود
هلاک مشرب آنم که پاره ی نمدی
اگر ز خرقه زیاد آیدش، کلاه شود
دهد به خلوت دل وعده ی وصال مرا
[...]
نگاه بر رخ خوبان اگر گناه شود
مرا بهل که به رویت همی نگاه شود
اگر که پر هما نیست زلف تو از چیست
به فرق هر که زندسایه پادشاه شود
تو را چو طره سیاه است وچشم ومژه سیاه
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.