پی تحقیق کسانی که گرو تاخته‌اند
همه چون صبح به خمیازه نفس باخته‌اند
عاجزی‌کسب‌کمال است‌که یکسر چو هلال
تیغ‌بازان تعین سپر نداخته‌اند
حسن خورشید ازل در نظراما چه علاج
سایه‌ها آینه از زنگ نپرداخته‌اند
علمی کوکه هوس گردن ناز افرازد
بسملی چند به حیرت مژه افراخته‌اند
راحت و وضع تکلف چه خیال است اینجا
مفت جمعی که به بی‌ساختگی ساخته‌اند
کم نشد شور طلب ازکف خاکستر ما
وصل‌جوبان فنا، هم‌قفس فاخته‌اند
از اسیران وفا جرات پرواز مخواه
پر ما جمله برون قفس انداخته‌اند
آستینها همه دست است به قدرتگه لاف
خودسران تیغ نیامی به هوا آخته‌اند
قدردانی چه خیال است در ابنای زمان
بیدل اینها همه از عالم نشناخته‌اند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به بررسی وضعیت افرادی می‌پردازد که در جستجوی حقیقت و کمال‌اند، اما به نوعی جهل و ناتوانی گرفتار آمده‌اند. او به نوعی ناتوانی انسانی اشاره می‌کند که باعث شده تا بسیاری نتوانند به واقعیات پی ببرند و به عمق وجودشان نرسند. تصاویر مختلفی از طبیعت و اشیاء برای ابراز این جهل و ناگوار بودن وضعیت به کار می‌برد، نظیر هلال، خورشید، سایه‌ها و پرندگان. شاعر همچنین به افراط‌کاری و خودخواهی افرادی اشاره می‌کند که به قدرت و مقام خود می‌بالند، در حالی که از حقیقت و وفای انسانی بی‌بهره‌اند. در نهایت، شاعر از نادانی عمومی و عدم شناخت واقعی افراد از عالم می‌گوید و به این نکته می‌رسد که ارزش‌گذاری در دنیای امروز معنا ندارد. شاعر نام «بیدل» را بر خود می‌گذارد، که نشان‌دهنده درک عمیق او از مسائل انسانی و هستی است.
هوش مصنوعی: به دنبال بررسی افرادی که به طرز افراطی به دنبال خواسته‌های خود رفته‌اند، متوجه می‌شویم که همه آنها همچون صبح که با خمیازه از خواب بیدار می‌شوند، انرژی و نفس خود را از دست داده‌اند.
هوش مصنوعی: ناتوانی در رسیدن به کمال، به گونه‌ای است که مانند هلال، جنگجویان تمام سلاح و زره خود را کنار گذاشته‌اند.
هوش مصنوعی: زیبایی خورشید اولیه در نظر من است، اما چه راهی برای از بین بردن سایه‌ها وجود دارد وقتی که آینه‌ها هنوز از کثیفی پاک نشده‌اند؟
هوش مصنوعی: علمی که باعث می‌شود انسان خود را برتر از دیگران ببیند و گردن افرازد، باعث می‌شود که افرادی بی‌خبر، در حیرت و حیرانی بمانند. جماعتی با چشمان متعجب به این دنیای خودپسندانه می‌نگرند.
هوش مصنوعی: اینجا چه خیال راحت و بی‌دردسری است که افرادی بی‌سر و سامان و بی‌تکلف دور هم جمع شده‌اند.
هوش مصنوعی: شور و اشتیاق ما برای طلب عشق دیگه کم نشده است، حتی اگر زندگی‌مان به خاموشی و خاکستر تبدیل شده باشد. در کنار ما، پرنده‌های غمگین نیز در این قفس وجود دارند.
هوش مصنوعی: از افراد وفادار انتظار نداشته باش که جرات پرواز داشته باشند، زیرا همه ما را از قفس بیرون انداخته‌اند.
هوش مصنوعی: آستینها مملو از قدرت و توانمندی هستند و افرادی که بدون فکر و بدون رعایت احتیاط عمل می‌کنند، تیغ‌های خود را به سمت آسمان بلند کرده‌اند.
هوش مصنوعی: قدردانی و شکرگزاری در این دنیا چه تصور بی‌اساسی است؛ افراد مختلف در زمان حاضر، هیچ‌یک از حقیقت‌های عالم را نشناخته‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در بساطی که دم تیغ ادب آخته‌اند
بی‌نیازان سر و گردن به خم افراخته‌اند
نه فلک را به خود افتاده‌سر وکار جدال
عرصه خالی و ز حیرت سپر انداخته‌اند
در مقامی‌که دل و دیده و دیدار یکیست
[...]
بر فتد تا روش رزم درین بزم کهن
دردمندان جهان طرح نو انداخته‌اند
من ازین بیش ندانم که کفن دزدی چند
بهر تقسیم قبور انجمنی ساخته‌اند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.