ز تخمت چه نشو و نما می‌دمد
که چون آبله زیرپا می‌دمد
عرق در دم حاجت از روی مرد
اگر شرم دارد چرا می‌دمد
به حسرت نگاهی که این جلوه‌ها
ز مژگان رو بر قفا می‌دمد
وجود از عدم آنقدر دور نیست
نگاه اندکی نارسا می‌دمد
نصیب سحر قحط شبنم مباد
نفس بی‌عرق بی‌حیا می‌دمد
فسونی که تا حشر خواب آورد
به‌گوشم نی بوریا می‌دمد
به ترک طلب ربشه دارد قبول
بروگر بکاری بسیا می‌دمد
ز خود باید ای ناله برخاستن
کزین نیستان یک عصا می‌دمد
معمای اسم فناییم و بس
همین نفس مطلق ز ما می‌دمد
به رنگ چنار از بهار امید
بس است اینکه دست دعا می‌دمد
ز بی‌اتفاقی چو مینا و جام
سر و گردن از هم جدا می‌دمد
به عقبا است موقوف مزد عمل
کجا کاشتند از کجا می‌دمد
دو روزی بچینید گلهای ناز
ز باغی که ما و شما می‌دمد
سرت بیدل از وهم و ظن عالمی‌ست
ازین بام چندین هوا می‌دمد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به تفسیر زندگی و وجود پرداخته و از مفاهیمی چون ظهور و برآمدن، تلاش و خواسته‌های انسانی سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از نمادهای مختلف، به بررسی احساسات و آرزوها می‌پردازد. او به این نکته اشاره می‌کند که عرق محبت و تلاش در زندگی یک ضرورت است و اگرچه انسان‌ها با حسرت به جلوه‌ها و جلوه‌گری‌ها می‌نگرند، باید از خود برخیزند و در پی خواسته‌هایشان باشند. همچنین، به مراحل و ثمرات اعمال اشاره دارد و تأکید می‌کند که نتیجه کارها در آینده مشخص می‌شود. در نهایت، شاعر به ناپایداری زندگی و لزوم توجه به لحظه‌های گذرا اشاره کرده و از زیبایی‌های آن یاد می‌کند.
هوش مصنوعی: از ریشه‌ات چه برآمده که مانند آبله زیر پا رشد می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر مردی در لحظه نیازش از روی عرق و خجالت احساس شرم کند، پس چرا نفسش به راحتی می‌دمد؟
هوش مصنوعی: نگاه دل‌فریبی که از چشمان او به پشت سر می‌تابد، حسرتی در دل می‌آفریند.
هوش مصنوعی: وجود و عدم از هم فاصله زیادی ندارند، فقط به یک نگاه دقیق‌تر نیاز است تا این نزدیکی را ببینیم.
هوش مصنوعی: نمی‌خواهم شبی بدون رطوبت و تازگی باشد، نفس بی‌حیا و بی‌نظم نمی‌تواند به وجود آید.
هوش مصنوعی: هر چیزی که تا روز قیامت به گوشم برسد و خوابم را ببرد، مثل بوی کاه و بوریا به مشامم می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال چیزی باشد و تلاش کند، در نهایت آن چیز به او خواهد رسید و به مراتب بیشتر از آنچه که انتظار دارد به دست می‌آورد.
هوش مصنوعی: باید از درون خود فریاد برآوریم، زیرا از این دنیای پر از ناله، تنها یک نی می‌تواند نوای دل‌انگیزی را به گوش برساند.
هوش مصنوعی: اسمی که از ما باقی مانده فقط نشانه‌ای از فنای ماست و تنها نفس مطلق است که از وجود ما به دنیا می‌رسد.
هوش مصنوعی: بهار امید را به رنگ چنار می‌توان دید و این خود کافی است که انسان با دعا کردن، امیدش را زنده نگه‌دارد.
هوش مصنوعی: در بی‌تفاوتی، مانند مینا و جام، سر و گردن از هم جدا می‌شود و جدایی و فاصله به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: پاداش اعمال انسان به آینده بستگی دارد؛ آنچه که کاشته شده، از همان جا خواهد جوانه زد و میوه خواهد داد.
هوش مصنوعی: دو روزی از گلهای زیبا و ناز بچینید که در باغ ما و شما می‌رویند و شکوفه می‌زنند.
هوش مصنوعی: سرت پر از خیال و تردید است و دنیایی از افکار مختلف در اینجا به وجود آمده و در این فضا، انواع احساسات و اندیشه‌ها به گردش درآمده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.