نه تنها از قدح مستی و از گل رنگ میجوشد
نوای محفل قدرت به صد آهنگ میجوشد
بجا واماندنت زیر قدم صد دشت گم دارد
اگر در گردش آیی خانه با فرسنگ میجوشد
جهان را بی‌تأمّل کرده‌ای نظاره زین غافل
که این حیرت‌فزا از سینه‌های تنگ می جوشد
در این صحرا که یکسر بال طاووس است اجزایش
غباری گر به خود بالد همان نیرنگ میجوشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف حالاتی از زندگی و جهان می‌پردازد. او می‌گوید که در مستی و زیبایی گل، صدای قدرت و هنر همواره به گوش می‌رسد. شاعر به وضعیت فردی اشاره می‌کند که هرچند در دشت‌های وسیع گم شده، اما باز هم جستجو و شناخت در انتظار اوست. او هشدار می‌دهد که تأمل و تفکر در جهان ضروری است، زیرا گاهی نشانه‌های حیرت‌انگیز از دل‌های تنگ و محدود می‌جوشند. همچنین در صحرا که پر از زیبایی و نیرنگ است، حتی گرد و غباری که به خود گرفته می‌تواند نشانه‌ای از ارتقاء و پیشرفت باشد.
هوش مصنوعی: زمانی که ما از جام شراب مست می‌شویم و از دل گل رنگین زنده می‌شویم، صدای مجالس پرتوانی نیز به شکل‌های مختلف ظور می‌آورد.
هوش مصنوعی: اگر در جایی از زندگی‌ات احساس دلتنگی یا ناامیدی می‌کنی، بدان که با حرکت و تغییر، می‌توانی به جایی برسی که آرزوهای بزرگت به تحقق بپیوندد. هرچند ممکن است اکنون در حالتی از سردرگمی یا رکود باشی، اما اگر قدم برداری و به جلو بروی، امکانات و فرصت‌های جدیدی به رویت باز خواهند شد.
هوش مصنوعی: دنیا را بی‌هیچ تردیدی تماشا کرده‌ای، اما از این نکته غافل هستی که این شگفتی و حیرت از دل‌های پر از محدودیت ناشی می‌شود.
هوش مصنوعی: در این منطقه‌ای که فقط زیبایی و بزرگی طاووس وجود دارد، اگر ذرات خاکی به خود بالید، همان فریب و نیرنگ به وجود می‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.