گرشوق به راهت قدمی پیش برآرد
چون آبله بالیدنم از خویش برآرد
آنجاکه خیال تو دهد عرض تجمل
تنهایی‌ام از هر دو جهان بیش برآرد
مقبولی و اوضاع مخالف چه خیال است
در دیده خلد گر مژه‌ام نیش برآرد
امروز در بسته به روی همه باز است
آیینه مگر حاجت درویش برآرد
از نسخهٔ کیفیت امکان ننوشتند
لفظی که کسی حاصل معنیش برآرد
گر شوخی لیلی نشود دام تحیر
مجنون مراکیست ادب‌کیش برآرد
فریاد کزین قلزم وحشت نتوان یافت
موجی‌که نفس بی‌غم تشویش برآرد
با برق‌سواران چه‌کند سعی غبارم
واماندگیی هست اگر پیش برآرد
نومیدی سودازدگان نیز دعایی‌ست
امید که آن نوخط ما ریش برآرد
بیدل چمن آرای گریبان خیالیست
یارب نشود آنکه سر ازخویش برآرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و تنهایی شاعر می‌پردازد. او از رویای معشوق و تأثیر آن بر زندگی‌اش صحبت می‌کند و اشاره به عدم پذیرش و ناکامی در عشق دارد. شاعر با اشاره به تضادها مانند تنهایی و زیبایی، امید و ناامیدی، به کاوش در وجود خود و احساساتش می‌پردازد. همچنین، او بر بی‌نتیجه بودن برخی تلاش‌ها تأکید دارد و در عین حال، آرزوی روزی بهتر و نزدیکی به معشوق را در دل دارد. در نهایت، این شعر از عمق تفکر و حسرت‌های شاعرانه حکایت می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر اشتیاق به سمت تو قدمی بردارد، مانند اینکه زخم آبله به من یادآوری می‌کند که باید از خودم مراقبت کنم.
هوش مصنوعی: در جایی که تصور تو به من تجمل و زیبایی می‌بخشد، احساس تنهایی‌ام از هر دو جهان بیشتر می‌شود.
هوش مصنوعی: اگرچه اوضاع زندگی بر وفق مراد نیست و کسی را رضایت ندارم، اما تصور خوشی‌هایی که در بهشت وجود دارد، هنوز در ذهنم می‌چرخد، حتی اگر چشمانم به خاطر درد و رنج، تنگ باشد.
هوش مصنوعی: امروز در زندگی بر روی همه باز است و همگان می‌توانند به آن وارد شوند. شاید فقط نیاز یک درویش باشد که از این آیینه چیزی به دست آورد.
هوش مصنوعی: هیچ کلمه‌ای از کیفیت وجودی نمی‌تواند به گونه‌ای بیان شود که کسی بتواند به درستی معنای آن را درک کند.
هوش مصنوعی: اگر شوخی‌های لیلی پیش نیاید، آنگاه دام حیرت مجنون مرا به وجود نخواهد آورد، چون ادب و تربیت من موجب می‌شود که از این وضعیت دور باشم.
هوش مصنوعی: هیچ فریادی از این دریای خوف و هراس نمی‌توان شنید که موجی از آن، آرامش و بی‌نگرانی به همراه داشته باشد.
هوش مصنوعی: چه کار می‌تواند کند تلاش من در برابر سواران تند؟ من احساس ناتوانی می‌کنم اگر بخواهم به پیش بروم.
هوش مصنوعی: نومیدی افرادی که به عشق و علاقه دچار شده‌اند، خود نوعی دعا و آرزو است، زیرا امید دارند که آن جوان شجاع روزی بتواند به ابراز عشق خود بپردازد.
هوش مصنوعی: در باغ، عطر گل‌ها و زیبایی آن مانند یک خیال شیرین است، ای کاش کسی نتواند از خود حقیقی‌اش جدا شود و به آن خیال دست یابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.