«اربس» اندر افسانهٔ باستان
به افرشتهٔ عشق شد داستان
چوگلرویو چونشاخهٔ گلبرش
کمانی و تیری به چنگ اندرش
شبی بود طوفنده و پر درخش
سیاهی و برف اندر آفاق پخش
بناگه در خانهٔ دل زدند
به دیوانگی راه عاقل زدند
دل از جای برجست و در برگشاد
همانگه «اریس» اندر آن پرگشاد
دو بال از تف برف گشته دژم
دو مژگان ز سرما فتاده بهم
لبانش چو جزع یمانی کبود
رخانش چو پیروزهٔ نابسود
ز برف و ز سرما تنی لرزدار
چو شاخ گل تازه در نوبهار
بهدل گفت در آنسیاهی همی
که مهمان ناخوانده خواهی همی؟
بدوگفت دل کودکا! اندر آی
که وقف است بر دوستان این سرای
در این برف و سرما کجا بودهای؟
که ناخوردهای چیز و ناسودهای؟
لبانت چو جزع یمانی چراست؟
رخانت چو یاقوت کانی چراست؟
چرا مژگان را بخم کردهای
چرا نرگسان را دژم کردهای
بهدستت چرا هست تیر وکمان؟
بترسی مگر از بد بدگمان؟
درین گفتگو تا بهمشکو شدند
بهنرمی درآن وبژه پستو شدند
بهپستویکی آتش افروخت دل
که او را برافریشته سوخت دل
دو دستش به گرمی بر آذرگرفت
چو شد گرم، خوشطبعیش درگرفت
کجا عشق خوش طبعی آغازدا
بلا بر دل عاشقان تازدا
خداوند عشق آستین برکشید
« کمان را به زه کرد و اندر کشید»
دل از شوخی عشق در تاب شد
که ناگه بر اوتیر پرتاب شد
خدنگی چو الماس افروخته
شرارش دل مرد و زن سوخته
خدنگیهمهخواری و رنج و درد
گدازندهٔ سرزنشهای سرد
خدنگی همه داغ وهول وبلا
همه اشگ و بیماری و ابتلا
خدنگ«اریس»ازکمان سرکشید
سراپای دل را به خون درکشیدا
خدنگشبهدلخوردوتاپرنشست
فرشته بدان خانه اندر نشست
در آن دل مپندار پندار زشت
که دست «اریس» اندر آن مهر کشت
ز قلب کسان قلب شاعر جداست
دل شاعر آماج سهم خداست
چو باشد دل شاعری سوخته
جهان گردد از شعرش افروخته
به دل برق سوزنده دارم چه باک
اگرگفتهٔ من بود سوزناک
دل شاعری چون دل کودکی
برنجد چو در مهرت آرد شکی
دل شاعران چیست؟ دربای ژرف!
بر آن دمبدم برق و باران و برف
نیاساید از برق و طوفان دمی
نه در سور و شادی، نه در ماتمی
دلی با چنین کبر و پهناوری
بدست آیدت گر بدست آوری
درآویزی از تار مویی نگون
نشانیش چون گل به زلف اندرون
توانی در او دست یازی همی
چو طفلان بدو لعببازی همی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر درباره عشق و احساسات عمیق انسانی است که در آن از شخصیت اریس، خداوند عشق، یاد میشود. در فضایی طوفانی و سرد، دلی در میزند و از زیباییها و تلخیهای عشق صحبت میکند. عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و آتشین توصیف شده که بر دل عاشقان تأثیر میگذارد و رنج و شادی را با هم به همراه دارد. شاعر بر این باور است که دل او متفاوت از دیگران است و توانایی درک عمیقتری از احساسات دارد. در نهایت، عشق و شعر را به هم پیوند میزند و تأکید میکند که دل شاعر همواره در جستجوی حقیقت و زیبایی است و از تجربیات زندگی افروخته میشود.
هوش مصنوعی: در داستانهای باستانی، «اربس» به عنوان فرشتهای در حوزهٔ عشق معرفی شده است و داستانهای زیادی دربارهٔ او روایت میشود.
هوش مصنوعی: چهرهات همانند گل زیباست و مانند شاخهی گل، خوشنما و دلربا هستی. در دستانت تیری و کمانی وجود دارد که نشاندهندهی قدرت و تواناییات است.
هوش مصنوعی: شبی پر از طوفان و تاریکی بود و برف در فضا پخش شده بود.
هوش مصنوعی: ناگهان در دل انسان طوری اتفاقی رخ میدهد که به نظر میرسد دیوانگی بر عقل حاکم شده است.
هوش مصنوعی: دل به شدت از جا پرواز کرد و در را گشود، همین که «اریس» در آنجا فراخ گشت.
هوش مصنوعی: دو بالش به خاطر برف و سرما افسرده و سنگین شده و دو چشمش هم به دلیل سرما به هم نزدیک شدهاند.
هوش مصنوعی: لبان او مانند جزع یمانی، کبود و تیره است و گونههایش مانند سنگ قیمتی، درخشان و زیباست.
هوش مصنوعی: بدن تو همانند شاخهای از گل تازه در بهار است که از سرما و برف میلرزد.
هوش مصنوعی: دل به آرامی از خود پرسید که آیا در این تاریکی، هنوز هم مهمانی ناخوانده را میخواهی؟
هوش مصنوعی: دل کودک به او میگوید: بیا که این خانه برای دوستان وقف شده است.
هوش مصنوعی: در این هوای سرد و برفی، کجا بودهای که چیزی نخوردهای و به کسی آسیب نزدهای؟
هوش مصنوعی: لبهای تو مانند صمغ یمن است، چرا که اینگونه زیبا و دلانگیز است؟ و چهرهات مانند یاقوت درخشنده است، چرا که اینقدر جذاب و جذاب نظر میرسد؟
هوش مصنوعی: چرا چشمانت را به هم فشردهای و چرا گلهای نرگس را ناراحت کردهای؟
هوش مصنوعی: چرا در دستت تیر و کمان وجود دارد؟ آیا میترسی از اینکه بدگمانی تو را اذیت کند؟
هوش مصنوعی: در این گفتگو، تا جایی که به موضوع مشکوک شدند، با نرمی و ملایمت در آن حالت خاص آرام شدند.
هوش مصنوعی: در گوشهای دلی آتشین روشن شده است که به خاطر آن دل زنده و شاداب، به شدت دچار سوختگی و آسیب شده است.
هوش مصنوعی: دو دست او با حرارت به آتش برخورد کرد و وقتی که گرم شد، خوشطبعیاش ایجاد شد.
هوش مصنوعی: عشق خوش طبعی از کجا شروع میشود که بر دل عاشقان مصیبت میآورد؟
هوش مصنوعی: خداوند عشق دست خود را بالا برد و کمان را به زه آورد و آن را کشید.
هوش مصنوعی: دل به شوخی عشق سرگرم بود و شاد میگذرانید، اما ناگهان احساساتش به شدت تغییر کرد و در اوج آن احساسات شدید غرق شد.
هوش مصنوعی: آتش تند و درخشان چیزی مانند الماس، دل مردان و زنان را میسوزاند.
هوش مصنوعی: کسی که در زندگیاش با مشکلات و رنجهای فراوان مواجه است، در برابر انتقادات و طعنههای دیگران احساس آسیب و ضعف میکند.
هوش مصنوعی: درد و نگرانی و مصیبت، همه نشانههای غم و رنج و ابتلا هستند که بر دل انسان سنگینی میکنند.
هوش مصنوعی: پیکان «آرس» از کمانش پرتاب شد و تمام وجود دل را پر از خون کرد.
هوش مصنوعی: خنجرش به دل خورده و تا نرود، فرشته در آن خانه نشسته است.
هوش مصنوعی: در آن دل، فکر بد نکن، زیرا دست «اریس» در آن محبت را از بین برده است.
هوش مصنوعی: قلب شاعران از دل دیگران جداست و احساسات آنها مستقیماً تحت تأثیر الهامات و بخششهای الهی قرار دارد.
هوش مصنوعی: زمانی که دل یک شاعر پر از درد و سوختگی باشد، شعرهای او میتوانند جهان را روشن و گرم کنند.
هوش مصنوعی: دل من پر از اندوه و ناراحتی است و برایم مهم نیست که اگر کلماتی که میگویم تلخ و سوزاننده باشند.
هوش مصنوعی: دل شاعر مانند دل یک کودک زود آزرده میشود، وقتی که در عشق تو شکی به وجود آید.
هوش مصنوعی: دل شاعران مانند دریاست، عمیق و وسیع. در آن همیشه نوساناتی همچون رعد و برق، باران و برف وجود دارد.
هوش مصنوعی: از هیچ گونه هیاهو یا حادثهای نه در خوشی و جشن، و نه در سوگ و عزاداری، آسوده نخواهی بود.
هوش مصنوعی: دل و احساساتی به این بزرگی و وسعت به سادگی به دست نمیآید مگر اینکه به شکل واقعی و عمیق تلاش کنی.
هوش مصنوعی: شما با یک تار مویی به هم رسیدهاید و نشانهات مانند گلی در زلفهایت دیده میشود.
هوش مصنوعی: میتوانی مانند کودکان به او نزدیک شوی و با او بازی کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.