مو از جور بتان دل ریش دیرم
ز لاله داغ بر دل بیش دیرم
چو فردا نامه‌خوانان نامه خوانند
من شرمنده سر در پیش دیرم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
مو از جور بتان دل ریش دیرم
ز لاله داغ بر دل بیش دیرم
چو فردا نامه‌خوانان نامه خوانند
من شرمنده سر در پیش دیرم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنجی که زیبایی‌های محبوبان (بتان) به او وارد کرده‌اند سخن می‌گوید. او با اشاره به احساسات خود، از کسالت و خجالتش در آینده هنگامی که دیگران برایش نامه می‌خوانند، ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید که پر از شرمندگی و غم است. در کل، احساساتی چون ناکامی عشق و دلتنگی در این ابیات مشهود است.
هوش مصنوعی: به خاطر زخم‌هایی که از بی‌رحمی معشوقان خورده‌ام، دل من به شدت رنجور و غمزده شده است. داغی که بر دل دارم، مانند رد پای لاله بر زمین دیده می‌شود و نشان از درد و رنجی عمیق دارد.
هوش مصنوعی: زمانی که فردا کسانی که نامه‌ها را می‌خوانند به مطالعه نامه‌ها مشغول شوند، من با شرمندگی سرم را پایین می‌اندازم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.