چند از پی اسباب و تنعم گردی؟
تا کی به دَرِ سرای مردم گردی؟
در دایرهٔ وجود تو دایره ایست
زین دایره گر برون روی گم گردی
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
راهنمای نوار ابزار |
|
پیشخان کاربر |
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
اعلانهای کاربر |
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
لغزش به پایین صفحه |
|
لغزش به بالای صفحه |
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
نشان کردن شعر جاری |
|
ویرایش شعر جاری |
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
شعر یا بخش قبلی |
|
شعر یا بخش بعدی |
چند از پی اسباب و تنعم گردی؟
تا کی به دَرِ سرای مردم گردی؟
در دایرهٔ وجود تو دایره ایست
زین دایره گر برون روی گم گردی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ما یادآوری میکند که چرا باید از جستجوی مداوم اسباب مادی و خوشیهای دنیوی دست بکشیم. شاعر اشاره میکند که انسان نباید همواره در پی جلب رضایت دیگران و زندگی در میان آنها باشد. همچنین، وجود انسان محدود به یک دایره است و اگر از آن دایره خارج شود، خود را گم خواهد کرد. هدف این شعر تشویق به جستجوی درون و زندگی عمیقتر است.
هوش مصنوعی: چند وقت دیگر میخواهی به دنبالهی لذتها و خوشیها باشی؟ تا کی میخواهی در خانهی دیگران سرگردان بمانی؟
هوش مصنوعی: وجود تو مانند دایرهای است، و اگر از این دایره بیرون بروی، گم میشوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خواهی که معزز و مکرم گردی
آن کن که به راز فقر محرم گردی
سلطانی چند کوره ده را بگذار
درویشی جو که شاه عالم گردی
تا کی به خود افزون زخدا کم گردی
دریا بهلی و در پی نم گردی
تا عالم ... خودی ناری طی
... ای ار خدای عالم گردی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.