|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که اگر کسی فقط به خود و ویژگی‌هایش توجه کند، ممکن است نقاط ضعف خود را نبیند. او مثال می‌زند که اگر فردی فقط یک یا دو بدی را ببیند، غافل از این است که خود او ممکن است هزاران بدی داشته باشد. در واقع، او به ما یادآوری می‌کند که دیدگاه محدود می‌تواند باعث غفلت از واقعیت‌ها شود و بهتر است که خود را در مقایسه با دیگران ببینیم تا عیب‌های خود را بهتر بشناسیم.
هوش مصنوعی: هرچند که زیبایی یا زشتی افراد را می‌بینی، اگر به حقیقت نگاه کنی، همه‌ی این‌ها ناشی از نگاه خود تو به آن‌هاست.
هوش مصنوعی: اگر فردی ناتوان و کم‌مایه، تنها یک یا دو چیز بد را ببیند، تو نباید خود را از او کمتر بدانی، زیرا تو می‌توانی صدها چیز را ببینی و درک کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از غایت خودپسندی و خودبینی
عالم همه نیکند و تو شان بدبینی
کس نیست که کس نیست همه کس داند
گر باز کنی دیدهٔ دل خودبینی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.