|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این چهار بیت از شعر به احساساتی عمیق و درونی اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که نه به شهر و نه به منزل، کاری ندارند و مانند پرنده‌ای زخمی در حالت آسیب‌پذیری هستند. او به وجود عجایب و رازهای دل اشاره می‌کند و می‌گوید که نمی‌توان با کسی در مورد مشکلات درون صحبت کرد، زیرا این مسائل بسیار پیچیده و دشوار هستند. در مجموع، شعر به تنهایی و عمق احساسات انسانی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: ما نه به دنبال شهر هستیم و نه به انتظار منزل؛ مثل مرغی که به حال احتضار افتاده، دچار کار و مشغله نیستیم.
هوش مصنوعی: در دل هر فرد، رخدادهایی شگفت‌انگیز وجود دارد که بیان کردن آنها برای هیچ‌کس ممکن نیست، زیرا این مسائل بسیار پیچیده و دشوار هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.