|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس هویت و وجود انسانی است. شاعر می‌گوید من نمی‌دانم که آیا وجود دارم یا نه و اینکه چه چیزی مرا می‌سازد. او به این پرسش می‌پردازد که اگر وجود داشته باشد، چه فرقی می‌کند و اینکه همه چیز در نهایت به یک حقیقت واحد برمی‌گردد. در واقع، او در جستجوی فهم عمیق‌تری از خود و هستی است.
هوش مصنوعی: وقتی که من حقیقتاً خودم نیستم، پس چطور می‌توانم فقط جان و بدن باشم؟ بهتر است که در ابتدا خودم را بشناسم و به آن توجه داشته باشم.
هوش مصنوعی: تا کجا باید منتظر بمانم که چه زمانی هستم و چه زمانی نیستم؟ اگر در این جهان وجود داشته باشم و اگر هم نداشته باشم، در نهایت همه چیز مربوط به من است و فقط من هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.