|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عجب و شگفتی خود اشاره می‌کند که با وجود نوشیدن آب دریا، همچنان خشکی لب خود را احساس می‌کند.
او از این که با وجود دریا بودن، به خاطر خشک‌لبی خود همیشه در طلب آب است، غم و حیرت دارد. به عبارت دیگر، او می‌گوید که به رغم داشتن منابع و قابلیت‌های زیاد (همچون دریا)، هنوز نیاز به آب و نوشیدنی دارد و این خشکی را در خود احساس می‌کند.
هوش مصنوعی: ما از اینکه هزاران دریا نوشیده‌ایم، شگفت‌زده‌ایم، اما به چه دلیلی مانند دریا، از تشنگی رنج می‌بریم؟
هوش مصنوعی: ما همیشه در جستجوی دریا هستیم، اما به دلیل اینکه نمی‌توانیم به آن دسترسی پیدا کنیم، مثل دریاهایی هستیم که خشک و بی آب هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.