|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به موضوع فنا و ماندگاری اشاره دارند. شاعر می‌گوید که هر انسانی که زنده است در نهایت می‌میرد، اما فقط خداوند جاویدان است. او زندگی را به شمعی تشبیه می‌کند که در آتش می‌سوزد؛ در واقع، جان انسان در مقابل آتش جان می‌سوزد و در این مسیر، بنده (انسان) می‌میرد، ولی خداوند همیشه باقی خواهد ماند.
هوش مصنوعی: ای دل، آیا دیدی که هر کسی زنده است، بالاخره می‌میرد، اما خداوند همیشه و جاودانه باقی می‌ماند، حتی اگر بندگان او بمیرند؟
هوش مصنوعی: جان من مانند آتشی است که به تنم می‌وزد، چون شمعی که در حال ذوب شدن است. آتش سوزاننده، به طور کامل مرا می‌سوزاند و من به خاک می‌افتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.