|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به زیبایی و جذابیت فردی اشاره دارد که خود را در جمع نشان می‌دهد. او آن‌قدر به زیبایی‌اش مغرور است که حتی از شدت رشک و حیرت بر دیگران، زیبایی‌اش به زمین می‌افتد و دوباره خاک را به عنوان نشانه‌ای از فروتنی و واقعیت به دست می‌گیرد. این تصویر نشان‌دهنده تضاد بین زیبایی ظاهری و واقعیت درونی است.
هوش مصنوعی: گلی که هیچ سر و پای مشخصی ندارد، خود را بی‌پروا و بی‌هیچ ملاحظه‌ای در جمع و جمعیت معرفی می‌کند و در برابر دیگران قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره‌ات، دیگران چنان حسرت می‌خوردند که به خاک می‌افتادند و خاک را به دست می‌گرفتند و با دهان به آن می‌مالیدند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌آمد و بر زلف شکن می‌انداخت
ناخورده شراب، خویشتن می‌انداخت
پنهان ز رقیبی که همه زهر نمود
از لب شکری به سوی من می‌انداخت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.