|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی و جذابیت چهره‌ای می‌پردازد که هرگز از او روی برنگردانده است. او احساس می‌کند که این زیبایی در دلش معانی عمیق و بکری را به وجود می‌آورد، اما همزمان نمی‌تواند به درستی به آن زیبایی نزدیک شود یا از آن بهره‌برداری کند. به عبارتی، شاعر در تلاش است تا به زیبایی فردی که مورد علاقه‌اش است، نزدیک شود، اما این زیبایی همچنان برای او دور و دور از دسترس باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: ماهی که از زیبایی یک تار موی من، راهی را نشان نداد، نمی‌تواند از سر کوچه‌ام هم عبور کند.
هوش مصنوعی: وقتی او با چهره‌اش حاضر می‌شود، معانی و زیبایی‌های زیادی در ویژگی‌های ظاهری او نهفته است، اما من به خاطر شرم و حیا نمی‌توانم به او نگاه کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.