|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به حضور عمیق و درونی از یک نیروی معنوی اشاره می‌کند که خواهان درک و همراهی اوست. این نیرو به او می‌گوید که در وضعیت دشوار و غم‌انگیز او (مانند خاک‌نشینی و خونین‌دل بودن) به او نزدیک باشد. در آخر، وقتی گوینده احساس خالی شدن و بی‌چیزی می‌کند، این نیروی معنوی می‌گوید که اکنون زمان نزدیکی و اتحاد است.
هوش مصنوعی: شب گذشته، شخصی به من گفت: «تو در دل ما باش و در حالتی که در خاک نشسته‌ای و به خون خود آغشته‌ای، حضور داشته باش.»
هوش مصنوعی: در این شعر، گویا کسی در حال تجربه‌ای ناگوار و دردناک است که به او آسیب می‌زند و او را از خود خالی می‌کند. وقتی که او به وضعیت خالی و از دست رفته‌اش می‌رسد، شخصی به او می‌گوید که حالا که هیچ چیزی از او باقی نمانده، می‌تواند با او همراهی کند. این احساس تنهایی و بی‌پناهی در برابر چالش‌ها را به خوبی نشان می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.