|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساس عمیق سوختن و درد خود سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که اگرچه دچار زیانی است، اما نمی‌داند چه باید بکند؛ چرا که ناتوانی او باعث می‌شود که همواره در آتش این احساس بسوزد. همچنین به چشم دیگران می‌نگرد و از آنها می‌خواهد که او را در حال سوختن بررسی کنند و ببینند که چگونه با وجود ناتوانی‌اش، همچنان درگیر عواطف و آرزوهای جهانی است.
هوش مصنوعی: دی گفت: اگر تو به اندازه صد نفر ضرر که درد می‌کشی، من هم همین‌قدر می‌سوزم. حالا چه کاری از دستم برمی‌آید که نمی‌توانم کمکی کنم؟
هوش مصنوعی: زمانی که به زیبایی‌ها و جذابیت‌های این جهان می‌نگرم، متوجه شو که من چقدر در دل خود آتش عشق را احساس می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.