|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به ارتباط و دیدار معشوق اشاره دارد. او می‌گوید که زیبایی و چهره معشوق را نمی‌توان با حس معمولی دید و تنها بر اساس احساسات عمیق می‌توان به درک آن رسید. به نوعی، او به محدودیت‌های حسی انسان اشاره می‌کند و بیان می‌کند که وجود و جمال معشوق از درک حسی فراتر است. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که واقعیات عمیق‌تری در ارتباط با دوست دارند که فراتر از مشاهده ظاهری است.
هوش مصنوعی: ای دوست، چهره‌ی زیبای تو را با تجربه‌ی حسی نمی‌توان دید، زیرا وقتی که زیبایی تو را می‌بینم، مانند این می‌ماند که من درکی از طلا ندارم و نمی‌توانم مس را حس کنم.
هوش مصنوعی: نمی‌توانم با دستان خالی به وصالت دست یابم و نمی‌توانم چهره‌ات را با چشمان ناپاک ببینم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.