|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات، احساس ناامیدی و بی‌خیالی را بیان می‌کند. او نه امیدی به آینده دارد و نه راهی برای بازگشت به زندگی‌اش می‌بیند. در مقابل معشوق، به شدت ناتوان و درمانده است و نمی‌داند چگونه می‌تواند با درد و رنجش کنار بیاید. در نهایت، او در میان این ناامیدی خود را مانند آتش تحت فشار می‌بیند که در شرایط سخت در حال سوختن است.
هوش مصنوعی: من نه دل دارم و نه چشمی که راه را ببینم، در این وضعیت درمانده هستم و نه از دنیا هیچ دارم و نه از دین، نمی‌دانم چه کنم.
هوش مصنوعی: نه به سمت تو می‌توانم بروم و نه به سمت دیگران. من عاجز و بیچاره‌ام، و حالا فقط می‌توانم مانند آبی بر آتش، دردی را که دارم تحمل کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.