|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به تفکر در مورد محدودیت‌های بینایی و شناخت اشاره دارد. شاعر می‌پرسد وقتی که چشم‌ها روشن شده و می‌توان دید، چرا باید به دنبال نشانه‌ها و مسیرهای تاریک باشیم؟ وقتی که در جایی نشانی وجود ندارد، چه لزومی دارد که بخواهیم نشانه‌ای پیدا کنیم؟ و اگر خبر و اطلاعاتی در دسترس نیست، چه فایده‌ای دارد که به دنبال خبر باشیم؟ این ابیات نشان‌دهنده تردید در پیگیری چیزهایی است که ممکن است وجود نداشته باشند.
هوش مصنوعی: وقتی که چشمان ما روشن و پاک شدند، چرا باید به دنبال نگاه و توجه بیشتری باشیم؟ وقتی که مسیر زندگی تیره و تار شده است، چرا باید در سفر خود به دنبال راه‌های بیشتر باشیم؟
هوش مصنوعی: از آنجایی که خبری از نشانه‌ها نیست، چرا باید نشانه‌های زیادی ارائه دهیم؟ و برای کسی که خبری ندارد، چرا باید خبرهای زیادی بگوئیم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.