|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از وضعیت خود پس از مرگ یک محبوب سخن می‌گوید. او احساس دگرگونی و بی‌قراری دارد و بیان می‌کند که هر لحظه تحت تأثیر یاد آن محبوب قرار دارد. حتی زمانی که بر سر خاک او می‌رود یا در اندوه او غوطه‌ور است، همچنان بر درد و رنج دوری از او می‌افزاید. شاعر می‌گوید که روزی را ندیده و اکنون جانش به شدت برای او تنگ شده است و نمی‌داند چگونه باید با این وضعیت کنار بیاید.
هوش مصنوعی: من از مرگ تو هر لحظه دچار دگرگونی می‌شوم، گاهی بر روی خاک و گاهی در خون خودم غرق هستم.
هوش مصنوعی: من روزهای زیادی را بدون تو گذرانده‌ام و بی‌تو برایم سخت و دشوار شده است. چطور می‌توانم بدون تو زندگی کنم وقتی که این‌چنانی دوری از من کشیده‌ای؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
پیوسته ز تو با دل پر خون باشم
با چهرۀ زرد و اشک گلگون باشم
روزی که دوبار بینمت، حال اینست
آن روز که خود نبینمت چون باشم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.